خلاصه ماشینی:
"زمخشری ادامه داده است: ‹‹اگر تشبیه مرکب باشد گویی گفته است: آن که به خدا شرک ورزد خود را به بدترین وجه ممکن نابود کرده است (اهلک نفسه اهلاکا لیس بعهده نهایه`) زیرا حال و روزش به حال و روز کسی مانند شده است که از آسمان سقوط کند و مرغان گوشت تن او را بربایند و به صورت تکههایی پراکنده در چینهدانهای مرغان در آید.
ابنمنیر بر زمخشری خرده گرفته است که دو شق تشبیه (یعنی حمله مرغان و وزش باد) را یکی کرده است، حال آنکه به گمان او ‹‹ابنمنیر›› در این آیه از دو گونه شرک سخن به میان آمده است: ‹‹اگر تشبیه را مفرق بگیریم در این صورت تفسیر تشبیه مشرک به کسی که از آسمان سقوط کند مستلزم توجه به دو نکته خواهد بود.
زیرا شق نخست تشبیه (طعمه مرغان شدن) را وصف حال وی شمرده است، اما چنان که آلوسی در نقد برداشت ابنمنیر یادآور شده است چنین سرنوشتی بیشتر با حال و روز مشرک مصمم و مومن سازگار است، زیرا اوست که از شرک رهایی نمییابد، درست همچون کسی که طعمه مرغان میشود، حا ل آن که مشبه نوع دوم (یعنی کسی که باد او را به پرتگاه میافکند) مشرکی است که امید نجات او هرچند ضعیف از میان نرفته است."