خلاصه ماشینی:
"با خروج آمریکا در سال 1002 از این پروتکل و با تصویب پروتکل توسط مجلس دومای روسیه،اعضای پروتکل به حد نصاب موردنظر(کشورهایی که 55 درصد از کل انتشار گازهای گلخانهای را بر عهده دارند)رسید و از 09 روز مانده به 61 فوریه سال 5002 فشارها برای اجرایی شدن این پروتکل ادامه یافت که هم اکنون نیز جنبه اجرایی یافته است4.
3نقش کشورهای میزبان در این رابطه عبارت است از: -تصویب پروتکل کیوتو توسط مجلس آن کشور، -تعیین یک مرجع ملی، -ایجاد ضوابطی برای سازگاری پروژه با استراتژیهای توسعه پایدار، -حصول اطمینان از اینکه در صورت لزوم براساس قوانین محلی،مطالعه اثرات به طور کامل انجام میشود، -------------- (1).
بخش عملیاتی منتخب (DOE) توسط هیات اجرایی CDM به رسمیت شناخته شدهاند که مسئولیت آنها شامل موارد زیر است: -تایید فعالیتهای پروژه، -حصول اطمینان از دسترسی عمومی به اسناد توسعه و طرح پروژه، -نظر سنجی در مورد اسناد پروژه و اعمال آنها، -تایید کاهش انتشار گازهای گلخانهای و مجوز آنها.
مهمترین وظیفه DNA ارزشیابی و تصویب پروژههای CDM در کشور است که علاوه بر وظایف فوق نقشهای دیگری نیز در کشورهای مختلف به این نهادها واگذار شده است1 برخی از این نقشها عبارتند از: -تهیه اطلاعات CDM در کشور، -اطمینان از چارچوب قانونی مناسب، -ظرفیتسازی برای این پروژهها، -تولید اطلاعات فنی، -ارزیابی فنی پروژهها، -------------- (1).
تدوین سیاستهای متفاوت میان کشورهای جنوب و شمال در طول شکلگیری مباحث تغییرات اقلیمی در جهان و توسعه پایدار به عنوان یک مساله زیست محیطی و یا ارتقاء سازوکار توسعه پاک،یک ابزار دوگانه برای دستیابی به توسعه پایدار در کشورهای در حال توسعه است که علاوهبراین،هزینه کاهش انتشار گازهای گلخانهای برای کشورهای توسعه یافته را نیز کاهش میدهد3."