چکیده:
در این گفتگو با هدف تبیین
میراث امام خمینی قدسسره در دو زمینه
دینشناسی و سیاست، به بیان ویژگیهای
بنیادگرایی، مکتب تفکیک و نوگرایی و نیز
نقش دو عنصر مصلحت و زمان و مکان در
زمینه دینشناسی پرداخته میشود و با
اشاره به ویژگیهای بنیادگرایی و مکتب
تفکیک در زمینه دینشناسی و بیان سه منشأ
برای مشروعیت سیاسی و اهمیت مشارکت
سیاسی، به جایگاه نظرات امام در این
زمینهها اشاره میگردد. تقدم مشارکت بر
رقابت و نیز حضور میلیونی مردم از دیدگاه
امام بسیار اهمیت دارند.
خلاصه ماشینی:
"بنیادگرایی: بنیادگرایی نوعی شرح و تفسیر با این ویژگیهاست: نقلگرایی و پرهیز از دخالت عقل استدلالی و نقاد در فهم متون دینی؛ تکیه بر ظواهر و عدم تفکیک میان روح پیام اسلام و ظواهر آن و متحد دانستن آن دو؛ معرفی رعایت احکام فقه و شریعت به عنوان مهمترین مشخصه دینداری و تا حدودی ثابت انگاشتن احکام فقهی؛ کوشش برای تأسیس جامعهای مبتنی بر فقه و شریعت؛ ناسازگاری با حکومتهای غیردینی در جهتگیریها و کوشش برای سرنگونی آنها؛ مخالفت با تکثرگرایی در عرصه فهم دینی و سیاست؛ تلقی حداکثری از دین و جستجوی پاسخ همه مشکلات در محدوده دین؛ اعتقاد به اینکه اجرای احکام فقهی موجب حل مشکلات اجتماعی و اقتصادی این جهان و تأمین آخرت است؛ مخالفت با همه دستاوردهای جوامع مدرن از قبیل فلسفه، اخلاق، فلسفه سیاسی و نیز رد بیشتر دستاوردهای مادی و اجتماعی جوامع مدرن مانند مجلس، انتخابات، احزاب و...
تلاش برای تشکیل جامعهای مبتنی بر فقه اسلامی، ناسازگاری با سیاستهای غلط استعمار و حکومتهای غیردینی، اعتقاد به وجود راه حل همه مشکلات در مجموعه دین و اعتقاد به وصول به سعادت از راه عمل به احکام اسلامی و نیز ریشهیابی قسمت عمدهای از مشکلات جهان اسلام در سیاستهای استعماری غرب از ویژگیهای بارز امام است؛ در عین حال گوینده مدعی است این اوصاف، اوصاف بنیادگرایی است و امام بنیادگرا نیستند."