چکیده:
مهمترین خصیصه قرن حاضر «ساختزدایی» است که زاییده انقلاب
ارتباطات است. تربیت دینی در گذشته بر ایجاد مرزهای قرنطیهای و تربیت
گلخانهای استوار بود، حال آنکه تربیت در مفهوم دقیق آن به عناصری چون تبیین،
تحول درونی و نقادی تعریف میشود. با این وصف، تربیت دینی در رویارویی با
چالشها و پرسشهای سده حاضر باید با عقلانیت، تقوای حضور و ارزیابی و
گزینش همراه باشد.
خلاصه ماشینی:
"1. چالش قرن بیست و یکم برای تربیت دینی ما در دوران خاصی قرار گرفتهایم که در آن، ویژگیهای جدیدی نسبت به گذشته در حال ظهور است.
وجه بارز و چالش آفرین انقلاب ارتباطات برای تربیت دینی، خصیصه «ساختزدایی» آن است، به این معنا که واقعیتها و مفاهیم متقابل ـ همچون «دور ـ نزدیک» و «ممنوع ـ مجاز» که تربیت دینی را با نظر به آنها سامان دادهایم ـ تقابل خود را از دست میدهند.
ساختار «دور ـ نزدیک» که به تقابل مکانی مربوط است، از نظر تربیت دینی و اخلاق تاکنون مهم بوده است؛ زیرا تلاشهای تربیتی بر آن بوده است که بارور کردن افراد از محیطهای نامطلوب، آنان را مصونیت بخشیده اما در عصر ارتباطات، تلویزیون، رایانه و سایر شبکههای ارتباطی، این فاصلههای مکانی و زمانی را در مینوردند.
اما این داوری زمانی درست است که تربیت دینی خود را با ساختارهای نرمال تنظیم کرده باشد و تربیت دینی و اخلاقی را با ایجاد قرنطینه برای دور کردن افراد از محیطهای نامطلوب و قرار دادن آنها در محدوده امور «مجاز» آشکار سازد.
هرچند پیامبران گاه از روش قرنطینهسازی نیز استفاده میکردند (همچون مهاجرت) اما این تمام منطق تربیت دینی نیست و باید با تقوای حضور تکمیل گردد.
بر این اساس، تربیت دینی همواره باید پدیدههای نوظهور این عصر را مورد ارزیابی و نقادی منصفانه قرار دهد و افراد را برای گزینش و طرد آماده سازد."