چکیده:
این گفتوگو ضمن تبیین ماهیت اصلاحات و تفاوت آن با انقلاب، روند
اصلاحات در جامعه ایران را مورد بررسی قرار میدهد و در پایان، آسیبهای
موجود در جامعه ایرانی را که باید مورد توجه اصلاحگران باشد یادآور میشود.
خلاصه ماشینی:
"ویژگی ششمی که میتوان برای یک حرکت اصلاحی طالب تغییر برشمرد، این است که بر خلاف انقلاب که منجر به یک گسست و انقطاع تاریخی در یک جامعه میگردد، تحولات اصلاحی، پیوند و «اتصال ناگسستنی» با گذشته خویش دارند.
اگر ممکن است بفرمایید از نظر شما کدام جنبه از این موضوع هنوز ابهام و اجمال دارد؟ بنده بهجد معتقدم که اصلاحات همچنان در حد یک شعار، یک ایده کلی و یک اعلام آمادگی صرف برای تغییر، و نه بیش از آن باقی مانده است و به نظر میرسد چون شعار و ایده فراگیر و جذابی است و میتواند گرایشهای مختلف را، از طیف منتقدان و معترضان درون نظام گرفته تا مخالفان برانداز بیرون نظام، به گرد خویش جمع کند، آگاهانه و هوشیارانه در همین حد شعاری و کلی حفظ شده است؛ چراکه هرگونه تفصیل و توضیح و بهخصوص ارائه آن در قالب یک برنامه مدون و مشخص، میتواند این اجماع و اتفاق سیاسی را دستخوش تشتت و اختلاف سازد.
محور قرار گرفتن «انسجام اجتماعی» به منظور بازگرداندن آن به سطح مقبول و حالت متعارف، لاجرم مستلزم اعمال برخی تعدیلهای مهم در مدل توسعه امروز جامعه ایران است: ـ دغدغه انسجام اجتماعی، سیاستگذاران و برنامهریزان توسعه را ملزم به اتخاذ الگوهای فراگیر، موزون و متعادل توسعه میسازد؛ چرا که رشدهای تکبعدی، ضمن برهم زدن تعادل و باقیگذاردن عوارض سوء و پیشبینی نشده در دیگر بخشها، موجب تشدید شکاف و نابرابری در جامعه میگردد و انسجام اجتماعی را تضعیف میکند؛ ـ همان دغدغه آنان را ملزم میسازد تا با کنترل شتاب توسعه، از افزودن بر التهاب و نابهسامانیهای «دوره گذار» خودداری ورزند."