خلاصه ماشینی:
"در این تفسیر، جمع میان تجدد و تدین منطقا ایجاد تضاد میکند؛ اما این تمام معنای معنویت نیست و باید دید چه نظرات و دیدگاههایی در این باب وجود دارد: الف) معنویت سنت گرایانه یکی از تلقیهای معنویت اندیشی، توجه و برتری دادن به اصل سنت است.
در این رویکرد، معنویت معادل دین است و دین، در معنای اولیه خود، همان اصولی است که از عالم بالا وحی شده و آدمی را با مبدأ خود پیوند میدهد.
این معنویت از درون سنت به دست میآید و معادل همان «حکمت جاویدان» است که در دل هر دین استقرار یافته است.
به نظر سنت گرایان، «وجوه ظاهری» ادیان با یکدیگر متفاوت است، اما در جنبههای مثالی و معنویت بخشی دین، نوعی اتحاد و اشتراک وجود دارد.
این احساس گاه معادل دینداری مرسوم و معهود نیست، بلکه شخص در فردیت خود احساس گناه یا ثواب میکند و چندان به جنبههای تعبدی، تقلیدی و عبادی دین نظر نمیافکند، و اگر چنین میکند، از نتایج و عملکردهای روانشناختی و انسان گرایانه نیز غافل نیست."