خلاصه ماشینی:
"ایران، 6 و 7/3/82 در این مقاله با اذعان به اسلامی بودن خاستگاه تشیع و تصوف، به بیان رابطه میان این دو پرداخته شده و در این بیان، برخی از مشترکات این دو مکتب تذکر داده شده است.
از جمله اینکه هر یک از این دو، جنبهای از یک حقیقت را بیان میکنند که آن حقیقت، باطنیگرایی اسلامی یا عرفان است.
در راستای باطنیگرایی و توجه به بعد معنوی دین است که به آموزههای مشترکی در میان تصوف و تشیع برمیخوریم.
برای مثال، امامان شیعه به عنوان نمایندگان باطنیگرایی در تصوف نقش بنیادین دارند؛ ولی نه به عنوان امامان خاص شیعه، آنگونه که در نظام اعتقادی ادوار بعد معرفی شدهاند.
تصوف دارای شریعت (مذهب فقهی ویژه) نیست و طریقت در کنار یکی از مذاهب فقهی از قبیل مالکی یا شافعی مورد عمل قرار میگیرد.
شیعه، شریعت و طریقت ویژه خود را داراست و فقط در بعد طریقت است که سلسلههای صوفیه از قبیل نعمة اللهیه، در هر دو عالم تشیع و تسنن پیرو داشتهاند."