خلاصه ماشینی:
"در مسیر زمان، این کلمه تطور یافت و از قرن دوم هجری به بعد، دو معنای اصطلاحی دیگر را به خود اختصاص داد: یکی مفهوم خاص، و دیگری ــ که بیارتباط با معنای اول نیست و در پی آن آمده است ــ مفهوم عمومیتر که شکل حقوقی یافته و پایه و اساس حقوق بینالملل اسلامی را پیریزی کرده است.
سیره در معنای عام نیز کلیه امور مربوط به جنگهای داخلی و خارجی اسلام و نیز ترتیب برقراری صلح، و سلوک در زمان صلح با همسایگان و مجاورین را شامل میشود.
ضابطه این مدیریت، کتاب آسمانی مسلمین و تعالیم و رفتارهای زیربنایی پیامبر است و طبعا لازم بوده تا این ضوابط در یک جا گرد هم آورده شود.
آقای محقق داماد در ادامه به آرای اندیشمندان مسلمان در باب «سیر» میپردازد؛ از جمله، اندیشههای ابوعبدالله محمدبن حسن شیبانی، که در کتاب وی، السیرالکبیر، آمده است.
در این کتاب به قواعد جنگهای تهاجمی، دفاع از خود، رفتار ممنوع در جنگ، پایان مخاصمات و..."