خلاصه ماشینی:
"هرچند ادیان بزرگ در گذشته از جهاتی با یکدیگر روابط خصمانه داشتهاند و در واقع، هیچیک دیگری را، دستکم مانند خود، بر حق نمیدانسته است، با این حال گاه نیز با یکدیگر روابط مسالمتآمیز برقرار کرده و متفکران یکی با متفکران دیگری به گفتوگو نشستهاند.
حوادثی که در اوایل قرن حاضر، بهویژه پس از جنگ جهانی اول، رخ داد، موجب شد مسیحیان و پیروان سایر ادیان احساس کنند که برای کمکردن تنشهای بینالمللی، لازم است در روابط با دیگران تجدیدنظر کنند و از نزاعهای کلامی و کوشش برای تبلیغ دین خود و مجابکردن دیگران دست بردارند و در عوض، مجالسی تشکیل دهند تا پیروان ادیان مختلف بهطور مساوی با هم سخن گویند.
پس از آن، هر طرف باید آماده باشد تا در یک «بده و بستان» حقیقی شرکت کند؛ یعنی همانطور که سعی دارد از عقاید خود برای دیگران سخن گوید، کوشش کند از دیگری هم چیزی بستاند."