خلاصه ماشینی:
"بن مایههای فکری او را فلسفه مارسل، هوسیرل و پاسپرس میسازد، اما ویژگی خاص فلسفه او این است که از یک سو، میان پدیدارشناسی و هرمنوتیک پیوندی ایجاد میکند و از سوی دیگر، مرز بین فلسفه ادبیات را میشکند.
ریکور، در این گفتوگو، نخست از بن مایههای آثارش و محور اصلی اندیشههایش سخن میگوید و در ادامه، به مقایسه و تحلیل دیدگاههای مختلف اندیشمندان هرمنوتیک مدرن میپردازد و در همین راستا به جدیدترین نظریه هرمنوتیک مدرن، یعنی «زیباییشناسی دریافت» اشاره میکند.
در ادبیات کلاسیک، نقش مؤلف چنان برجسته و غلیظ بود که دیگر جایی برای فرامتن و حتی متن باقی نمیماند.
پس از بارت و دریلا، هایدگر هرمنوتیک را فهیم جویی در کنه مطلب و کشف معنای پنهان متن، یعنی گفتن ناگفتهها و روشن ساختن مفاهیم زیرین متن تعبیر میکند.
جدیدترین نظریه مطرح شده در حوزه هرمنوتیک مدرن، «زیباییشناسی دریافت» است که هانس روبرت یاس و لفگانگ آیزر به عنوان تئوریسینهای آن معروفاند."