چکیده:
پروتئین وابسته به آگوتی ṣ(AGRP) یک پپتاید قوی اشتهاآور است که بیشتر از بخش میانی هستههای کمانی هیپوتالاموس ترشح میشود و نقش مهمی در کنترل مرکزی رفتار دریافت غذا دارد و نشان داده شده که در تنظیم وزن بدن دخالت داشته و در گردش خون موشهای صحرایی وجود دارد.در شرایطی چون ناشتایی و چاقی، سطح این پروتئین در پلاسما افزایش مییابد. AGRP در بافتهایی چون مغز،آدرنال، بافت چربی،ریه و بیضه چندین گونه شناسایی شده است.
هدف از تحقیق حاضر،بررسی اثر یک دوره تمرین استقامتی بر بیان ژن AGRP در عضلهء اسکلتی(راست رانی)موشهای صحرایی نر بود.بدین منظور،20 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با وزن 20-+280 گرم بهطور تصادفی به دو گروه شاهد و تجربی تقسیم شدند.گروه تجربی با شدت 28 متر در دقیقه،هر جلسه به مدت 60 دقیقه،5 روز در هفته و در مجموع به مدت 10 هفته،به تمرین روی نوارگردان پرداختند.24 ساعت پس از آخرین جلسهء تمرین و پس از یک شب کامل ناشتایی ،موشها بیهوش شدند و بافت عضلهء راست رانی به سرعت جدا شد و بیان ژن در آن به کمک روش نیمهکمی RT-PCR مورد بررسی قرار گرفت.
نتیجهء تحقیق حاکی از آن بود که تمرین استقامتی با شدت یادشده،به تنظیم افزایشی ژن AGRP در عضلهء اسکلتی منجر شد و این افزایش نسبت به گروه شاهد معنیدار بود .(p>0.001) نتیجهء این تحقیق،نقش AGRP را در تعادل و هموستاز انرژی سلول تایید میکند، بهطوری که تمرین سبب کاهش سطح ذخایر انرژی سلول عضله شده و این خود سبب پراشتهایی موضعی در عضله میشود که به موجب آن بیان ژن مذکور افزایش مییابد تا با اثر مرکز اصلی تنظیم تعادل انرژی در هیپوتالاموس به بازیافت و تامین انرژی کمک کند.شاید ازایننظر AGRP به عنوان بخشی از سازوکار فرا جبرانی گلیکوژن در عضله نیز مطرح باشد.
خلاصه ماشینی:
"پژوهش در علوم ورزشی شمارهء شانزهم،ص صص 69-79 دریافت:17/11/85 پذیرش:29/4/86تمرین استقامتی سبب افزایش بیان ژن AGRP در عضله، اسکلتی موشهای صحرایی نر میشود دکتر سید علیرضا حسینی کاخک1،دکتر عباس قنبری نیاکی2،دکتر فاطمه رهبریزاده3،اعظم رحیمپور4چکیده پروتئین وابسته به آگوتی ṣ(AGRP) یک پپتاید قوی اشتهاآور است که بیشتر از بخش میانی هستههای کمانی هیپوتالاموس ترشح میشود و نقش مهمی در کنترل مرکزی رفتار دریافت غذا دارد و نشان داده شده که در تنظیم وزن بدن دخالت داشته و در گردش خون موشهای صحرایی وجود دارد.
بنابراین برپایهء آنچه دربارهء AGRP و تمرین در زمینهء تعادل انرژی و تنظیم وزن ذکر شد،این تحقیق طراحی شد تا نشان دهد که آیا تمرین استقامتی میتواند به عنوان یک محرک،تغییراتی را در m RNA AGRP و در بافت عضلهء اسکلتی موجب شود؟پاسخ به این پرسش با بررسی بیان ژن در سطح m RNA (اولین سطحی که تغییرات در آن روی میدهد)امکانپذیر میشود.
تحقیق حاضر برای اولینبار نشان داد که تمرین استقامتی بر روی تریدمیل سبب افزایش تظاهر ژن AGRP در عضلهء اسکلتی موشهای صحرایی نر میشود،البته با توجه به شدت تمرین به کار رفته و همچنین متوالی بودن روزهای تمرین از یک طرف،و کوتاه بودن فاصلهء بین آخرین جلسهء تمرین و کشتن موشها از طرف دیگر،که به احتمال بازیافت کامل ذخایر انرژی عضله را با تاخیر مواجه میسازد،انتظار میرود چنانچه تمرین از شدت یا حجم کمتری برخوردار باشد یا فاصلهء بین آخری جلسهء تمرین و کشتن موشها بیشتر باشد،شاهد رفتار متفاوتی از AGRP باشیم که تایید این نظریه به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز دارد."