چکیده:
هدف از پژوهش حاضر،بررسی آثار یک برنامه 10 هفتهای حرکت درمانی،بر عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون بود.24 بیمار مرد مبتلا به پارکینسون،به طور داوطلبانه، به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کردند.آزمودنیها به صورت تصادفی به دو گروه 12 نفری آزمایش و گواه تقسیم شدند.پیش و پس از مداخله،عملکرد حرکتی آنها از طریق پرسشنامه SPES/SCOPA ،تحت نظارت یک فیزیوتراپ،ارزیابی شد.طی 10 هفته برنامه تمرین حرکت درمانی،آزمودنیهای گروه گواه تنها تحت درمانهای دارویی معمول بودند؛در حالی که،آزمودنیهای گروه آزمایش علاوه بر درمانهای دارویی،هر هفته در چهار جلسه تمرین یک ساعته دو گروه حرکت درمانی شرکت میکردند.یافتهها نشان میدهند که گرچه در ابتدا شاخصهای عملکرد حرکتی دو گروه تفاوت معنیداری با یکدیگر نداشت اما پس از مداخله،این تفاوت بین دو گروه معنیدار بود.شاخصهای عملکرد حرکتی در دو گروه آزمایش پس از حرکت درمانی،بهبود معنی داری یافتند اما،در گروه گواه تغییر معنیدار مشاهده نشد.بنابراین،انجام تمرینات حرکت درمانی،در کنار درمانهای معمول پزشکی،میتواند اثر مثبتی بر عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون داشته باشد و انجام این تمرینات برای این دسته از بیماران مفید است.
خلاصه ماشینی:
"در ابتدا شاخصهای عملکرد حرکتی دو گروه تفاوت معنیداری با یکدیگر نداشت اما پس از
مثبتی بر عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون داشته باشد و انجام این تمرینات برای
یا ممکن است منجر به تشدید عوارض بیماری و ایجاد مشکلات ثانوی برای بیماران شود
بیماری پارکینسون در صورت عدم کنترل آن مشکلات روزمرهای که افراد مبتلا به این
Basal ganglia برای کنترل بیماری پارکینسون همواره بر درمانهای غیر دارویی و تیمدرمانی توجه وپژهای
تمرینهای حرکت درمانی بر عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون بودهاند.
Idiopathic در این پژوهش،برای ارزیابی عملکرد حرکتی از پرسشنامه (SPES/SCOPA) 1استفاده
در گروه گواه،بین پیشآزمون و پسآزمون برای خرده مقیاس ADL
درمانی اثر معنیداری بر کل شاخصهای ارزیابی شده در پرسشنامه عملکرد حرکتی داشت
نتایج به دست آمده از پرسشنامه عملکرد حرکتی (SPES/SCOPA) در دو گروه آزمایش و
پژوهشهای انجام شده نشان میدهد،بیماری پارکینسون عارضهای است مزمن و
همکاران در یک پژوهش کنترل شده دریافتند که بیماران مبتلا به پارکینسون میتوانند مانند
این بهبود،که تنها در گروه آزمایش دیده میشود،از نظر آماری معنیدار(جدول 2)است.
حرکتدرمانی بر عملکرد حرکتی در پژوهش حاضر را بر آثار مثبت تأیید شده در پژوهش
مثبت اینگونه تمرینها را بر عملکرد روزانه بیماران مبتلا به پارکینسون گزارش میکنند،
تعمیمپذیری نتایج نیز ممکن است فقط به این طبقه از بیماران مبتلا به پارکینسون محدود
به طور کلی،یافتههای این پژوهش بیانگر آن است که تمرینهای حرکتدرمانی در
کنار درمان دارویی میتواند آثار مطلوبی بر عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون
نشده،استفاده از تمرینهای حرکتدرمانی برای بیماران مبتلا به پارکینسون توصیه میشود."