خلاصه ماشینی:
"(Peren,Partridge;1998) (به تصویر صفحه مراجعه شود) درحالیکه ایده هزینهیابی فعالیت محور هم اکنون چندین دهه است که وجود دارد اما این روش در نیمهء دوم دهه 1980 به عنوان یک روش رایج هزینهیابی مطرح و مرسوم شد تحلیل فعالیتهای با/بدون ارزش افزوده(مستطیل 18) تیورنی(1992)میگوید،فعالیتهایی دارای ارزش افزودهاند که برای مشتری ارزشمند و از دید وی ضروری باشند و یا کارکردی اصلی در سازمان تلقی شوند.
عوامل حیاتی در موفقیت اجرای سامانه هزینهیابی فعالیت محور تعهد مدیریت ارشد سازمان برای اجرای سامانه هزینهیابی فعالیت محور، تشکیل گروه طراحی ا متخصصان از چند حوزه مختلف، آموزش همه کارکنان برای درک پیچیدگی طرح، تخصیص منابع مناسب به طرح هزینهیابی فعالیت محور، استفاده از بودجهبندی فعالیت محور باعث میشود که نتایج مقایسه اقلام واقعی و بودجه شده معنیدارتر شود (به تصویر صفحه مراجعه شود) دسترسی به متخصصان خارج از سازمان بویژه در صورت استفاده از نرمافزارها و مفاهیم جدید، بازخورد گرفتن از مدیریت ارشد سازمان، اجرای هرچه سادهتر طرح در عمل.
دلیل دیگر آن است که (به تصویر صفحه مراجعه شود) امروزه یکی از مهمترین موارد استفاده از اطلاعات مدیریت فعالیت محور در محله طراحی محصولات یا خدمات جدید است مقایسه حجمهای(مقادیر)واقعی محرک هزینه واقعی،با حجمهای بودجه شده این امکان را فراهم میآورد که فعالیتهای دارای اختلاف عمده با بودجه را برجستهتر سازد(البته برحسب اقلام غیر مالی).
به طور خلاصه،مزیت اصلی هزینهیابی فعالیت محور و مدیریت هزینه فعالیت محور در مقایسه با دیگر روشهای هزینهیابی،عینیت بخشیدن بیشتر به هزینههای سربار،کنترل و کاهش این هزینهها از طریق حذف یا سازماندهی مجدد فعالیتها،افزایش منابع برای انجام فعالیتهای اصلی یا دارای ارزش افزوده میباشد."