بیخوابی عمیق - مجله شعر مقاله

"بیخوابی عمیق شعرهای محمد مهدی سیار * هرروز صبح در رختخوابم کسی به دنیا می‌آید که شباهت غریبی با خودم دارد لباس‌های مرا می‌پوشد موهایش را در آینه مثل من شانه می‌زند و سعی می‌کند ادای مرا در بیارود جلوی دوستانم، بی‌آنکه بتواند دوستانم کاش قانع نمی‌شدند با جواب‌های سربالایش وقتی از او سراغ می‌گیرند لحن سابق اشعارم را برق چشمانم زنگ خنده‌هایم را حتی شاید می‌دیدند اگر خوب نگاه می‌کردند که لباس‌هایم بر تنش زار می‌زنند و موهایش تنک‌تر است از من دوستانم کاش کمی سمج‌تر بودند * از کتاب‌های درسی آن سال‌ها عکس صفحه اولشان یادم است که امیدش به ما دبستانی‌ها بود حالا بزرگ شده‌ایم،آقا!"