خلاصه ماشینی:
"اولین نکتهای که در مطالعه چند دفتر کنگره شعر رضوی به آن رسیدم این است که،در این دفاتر ما با شعرهایی کلیگرا روبه رو میشویم که لزوما ربط وثیقی را حضرت رضا ندارند و حتی میتوانند برای بزرگ یا معصومی دیگر سروده شده باشند.
اما در تمام این شعرها امام رضا کسیست که گنبد طلا و کبوتر دارد و روزی آهویی را نجات داده است!حداکثر این است که حدیث سلسله الذهب یا قدمگاه یا نماز باران هم ذکر میشود اما وقتی مخاطب در این میانه به مجموعه آسمان زبر ابرها میرسد،به این نتیجه میرسد که واقعا قالب غزل به پایان رسیده است و گویی بار دو هزار ساله تاریخ شعر بر دوش همه اشعار کلاسیک سنگینی میکند.
امامی درباره مجموعه آسمان زیر ابرها گفت:شکارسری به این تئوری معتقد است که شعر آنجاست که کلام به خود ارجاع میدهد.
ضیاء الدین ترابی سومین منتقدی بود که پشت تریبون قرار گرفت و درباره مجموعه پایان رنگهای جهان سروده سیداکبر میر جعفری سخن گفت."