خلاصه ماشینی:
با توجه به نقش اساسی معاهدات در تاریخ روابط بینالمللی، با تشخیص اهمیت روزافزون معاهدات به عنوان یکی از منابع حقوق بینالملل و به عنوان وسیلهای برای توسعه همکاری مسالمتآمیز بین ملتها قطع نظر از نظام اجتماعی و سیستم حکومتی آنها، با درک اینکه اصل رضایت آزادانه و اصل حسن نیت و قاعده الزامآور بودن تعهدات به صورت جهانی مورد قبول قرار گرفته است، با تأیید اینکه اختلافات مربوط به معاهدات، مانند دیگر اختلافات بینالمللی، باید به طریق مسالمتآمیز و طبق اصول عدالت و حقوق بینالملل حل و فصل شود، با به خاطر آوردن تصمیم ملتهای عضو سازمان ملل برای ایجاد شرایطی که تحت آن بتوان عدالت و احترام به تعهدات ناشی از معاهدات را حفظ کرد، با در نظر داشتن اصول حقوق بینالملل منعکس در منشور ملل متحد، مانند اصل تساوی حقوق ملتها و حق آنها در تعیین سرنوشت خود، اصل تساوی حاکمیت کشورها و استقلال آنها، اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورها، اصل ممنوعیت تهدید به اعمال زور یا اعمال زور، و اصل احترام و رعایت جهانی حقوق بشر و آزادیهای اساسی همه افراد، با اعتقاد به اینکه تدوین و توسعه مترقیانه حقوق معاهدات که در این عهدنامه تحقق پذیرفته است، در نیل به مقاصد سازمان ملل به نحوی که در منشور ملل متحد بیان شده یعنی حفظ صلح و امنیت بینالمللی توسعه روابط دوستانه و دستیابی به همکاری بین ملتها کمک خواهد کرد، و با تأیید این نکته که قواعد حقوق بینالملل عرفی در مورد مسائلی که مشمول مفاد این عهدنامه نمیشود، همچنان جاری خواهد بود، به شرح زیر توافق کردهاند: بخش اول مقدمه ماده 1 قلمرو عهدنامه حاضر عهدنامه حاضر ناظر بر معاهدات منعقده بین کشورها است.