چکیده:
در ناحیه خودمختار سینکیان واقع در شمال غربی چین، مردمی زندگی میکنند که از
اقوام تاجیک به حساب میآیند.این مردم که در زمان رونق جاده ابریشم با ایران مراوده
و مبادله تجاری داشتند و به زبان و ادبیات فارسی علاقهمند بودند.همین علاقهمندی
سبب شد که بسیاری از جشنها و آداب و رسوم آنها با ایرانیان نسبت مشترکی داشته
باشد.در این مقاله سعی شده است وجوه مشترک فرهنگی آنها که بیشتر بر مشاهدههای
نویسنده استوار است، تبیین گردد.
خلاصه ماشینی:
"واژههای کلیدی تاجیک-چدچندر-پیله آتش-عید قربان-سیائوگون مقدمه ناحیه خودمختار سینکیان در شمال غربی چین و در فلات مرتفع پامیر واقع شده است.
چند سال پیش این قوم هفده نفر را از میان خود انتخاب کردند و برای تحصیل زبان و ادبیات فارسی به دانشکده زبانهای خاوری دانشگاه پکن فرستادند.
فرادای آن روز مردم به یکدیگر تبریک گفته، هنگام عصر مراسم پرستش پیله را در آرامگاه خانوادگی خود برگزار میکنند.
وقتی که پیله آتش را در آرامگاه روشن کردند، تمام اعضاء خانواده در اطراف آرامگاه نماز میخوانند و خطاب به آنان چنین میگویند:«ای درگذشتگان محترم برای همیشه خدمات شما در این دنیا و روح و جان شما را در آن جهان فراموش نخواهیم کرد.
در میان تاجیکیان نقل است که در دوران اول گسترش دین زردتش از پیشینیان تاجیکیان یک نفر موسوم به«زال استرو»که ظاهرا پدر این قوم بود، در محلی موسوم به باکتریا واقع در جنوب آسیای میانه(اکنون این محل در داخل مرز افغانستان قرار گرفته) در مقابل کوه آتشفشانی سر تعظیم فرود آورد و به پرستش آن پرداخت و برای آتش نماز خواند.
چون عید قربان از اعیاد مذهبی به شمار میرود همه اقوام مسلمان ناحیه سینکیان برای آن اهمیت بسیار قایل میشوند و تاجیکیان براساس آداب و رسوم مخصوص به قوم خود این عید را به صورت خاصی جشن میگیرند.
در روز عید بهطور دستهجمعی مراسم خواندن نماز عید را برگزار میکنند و سپس برای بازدید اقوام و دوستان به خانههای آنان میروند و این روز را به یکدیگر تبریک و تهنیت میگویند و به خوردن چای و شیرینی و غذاهای گوناگون میپردازند."