چکیده:
این مقله با استفاده از مدل مرتبه-اندازه، تصویری از شبکه شهری کشور در سال 75
را ارائه مینماید.نتایج بررسی نشان میدهد که در تمامی سطوح شبکه شهری به خصوص در
بالاترین(کلان شهرها)و پایینترین سطح(شهرهای بسیار کوچک) ناهماهنگی وجود دارد و
تعداد محدودی از شهرهای کشور از نظر میزان جمعیت با حد مطلوب کمترین اختلاف را
دارد.این مقاله در جمعبندی نهایی، حل مشکل عدم تعادل در شبکه شهری کشور را منوط به
ارائه روشهای متنوع، هماهنگ، مستمر و مناسب با هر طبقه شهری و مناطق کشور میداند
که در نتایج تحقیق بدان اشاره شده است.
خلاصه ماشینی:
"نتایج بررسی نشان میدهد که در تمامی سطوح شبکه شهری به خصوص در بالاترین(کلان شهرها)و پایینترین سطح(شهرهای بسیار کوچک) ناهماهنگی وجود دارد و تعداد محدودی از شهرهای کشور از نظر میزان جمعیت با حد مطلوب کمترین اختلاف را دارد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) در مقابل در سایر شهرهای کشور به خصوص شهرهای بسیار کوچک به لحاظ کمبود جمعیت و شهرهای متوسط و کوچک به جهت مازاد جمعیت بین دو نمودار مورد نظر اختلاف وجود دارد.
در حالی که میزان کمبود جمعیت این شهرها 85/19 درصد مازاد جمعیت آنها 04/11 درصد است، این مسأله فاصله زیاد شهرهای اصفهان، تبریز و شیراز با شهرهای تهران و مشهد به عنوان شهرهای اول و دوم کشور را نشان میدهد.
6-سهم طبقات شهری از کمبود جمعیت در نظام شبکه شهری عبارتند از:مشهد به عنوان دومین شهر کشور به میزان 04/24 در صد، 3 شهر بزرگ با 85/19 درصد، 8 شهر متوسط با 98/5 درصد و 396 شهر بسیار کوچک معادل 13/50 درصد.
در مقابل شهرهای کمتر از 25 هزار نفر علیرغم تعداد زیاد آنها در نظام شبکه شهری سهم اندکی از جمعیت شهری کشور داشتهاند، زیرا تعداد این شهرها طی سالهای 35 تا 75 به ترتیب 158، 213، 283، 342، 401شهر بوده در حالی که فقط 8/25، 9/19، 82/17، 56/12، 77/10درصد جمعیت شهری کشور در آنها سکونت داشتهاند.
9-مقایسه سهم شهر تهران از مازاد جمعیت(48 درصد)و شهرهای بسیار کوچک از کمبود جمعیت(13/50 درصد)در نظام شبکه شهری کشور مؤید وجود عدم تعادل در پایینترین و بالاترین سطح شبکه شهری است.
noitubirtsiD liateR dna sretneC tecraM fo yhpargoeG."