خلاصه ماشینی:
"در این میان تشکیلات خودمختار فلسطین بیش از همه،حرارت و فعالیت از خود نشان میداد به طوریکه از حد اظهارنظرهای سیاسی فراتر رفت و دست به یک سلسله اقداماتی جهت پیروزی وی زد که میتوان بارزترین آنها را بدینگونه یاد کرد: 1-تعدیل منشور ملی فلسطین(و حذف عبارت مبارزهء مسلحانه با اسرائیل از این منشور)،اندکی پیش از انتخابات،به این امید که این اقدام در تقویت موضع حزب کار و پیروزی آن و پریز اثر بگذارد.
در جریان گفتگو و مذاکره با اسرائیل، اعراب و فلسطینیها تا سر حد عقبنشینی، نرمش نشان دادند بهطوری که حزب کار را شریک خود در صلح پنداشتند و مذاکرات آنها با این حزب به عنوان مذاکرات دوستانه!جریان داشت اما اکنون مسائل،جایگاه خود را یافته است و به زودی هیأت مذاکرهکنندهء عربی بر سر میز مذاکره با نتانیاهو به عنوان یک دشمن با او به مذاکره خواهد پرداخت!و اینک بر ما است که ساختار وحدت میهنی فلسطینی را باز یابیم و برای گفتگو و ایجاد تحرک ملی فلسطینی، استراتژی واضحی را طراحی کنیم.
در اینجا کافی است به اظهارنظر نتانیاهو دربارهء کنفرانس سران عرب-که قرار بود در قاهره تشکیل گردد-اشاره کنیم: وی در پاسخ سؤالی در این باره گفت: «امکان ندارد نتیجهای به بار بیاورد که در برابر دولت جدید مانعی ایجاد کند» چه باید کرد؟ موضعگیری مطلوب در آینده را میتوان چنین خلاصه کرد: 1-کلید حل مشکل فلسطین و اراضی اشغال شدهء عربی،این نیست که آیا نخستوزیر رژیم صهیونیستی،پریز است یا نتانیاهو؟بلکه رمز حل این مشکل در غلبهء امت اسلامی بر عجز و ناتوانی خویش نهفته است."