چکیده:
این تحقیق تحولات روانی-اجتماعی در چگونگی استفاده از سیستم ارتباطات
رایانهای(اینترنت) برای ارتقای آموزش دانشگاهی را بررسی میکند.این بررسی بر اساس
اطلاعات جمعآوری شده از 3 مطالعه تنظیم شده است که شامل مشاهده چگونگی استفاده از
اینترنت برای تداوم بحث کلاسی و تبادل اطلاعات درسی (discussion groups) ، و
مقایسه کلاسهایی با بیشترین و کمترین میزان فعالیت در استفاده از ارتباطات
رایانهای میباشد.مطالعه بعدی بررسی نگرش و انگیزه دانشجویان در اسفتاده از
اینترنت است. نتایج حاصل از این مطالعات نشان دهنده تعامل پیچیده فرآیندهای
روانی-اجتماعی-سازمانی استفاده کنندگان با فناوریهای رایانهای در زمینه آموزش
هستند.حاصل سه تحقیق نشان داد که از 2512 درس ارائه شده در دانشگاه فقط 574 درس(22
درصد)از سیستم اینترنت و discussion groups برای تبادل اطلاعات و بحثهای
آموزشی استفاده کرده بودند.از این 574 کلاس، فقط 164 کلاس(5/6 درصد)حداقل 10 بار از
طریق ارتباطات رایانهای به بحث یا تبادل اطلاعات پرداخته بودند.پرسشنامهها نیز بر
دلایل روانی-اجتماعی در عدم استقبال از این فناوری برای آموزش اشاره
میکردند.مهمترین این دلایل نداشتن وقت کافی و انگیزه و علاقه بود.نتایج همچنین
دلالت بر این دارند که استفاده مؤثر از ارتباطات رایانهای در ارائه آموزش بیشتر
بستگی به زمینههای روانی-اجتماعی-سازمانی استفادهکنندگان دارد تا به امکاناتی که
خود فناوری ارائه میدهد.
خلاصه ماشینی:
"نتایج تحلیل پاسخهای بخش دیگری از پرسشنامه نگرش دانشجویان را در مورد نحوه دریافت پاسخ برای سؤالات درسی بررسی کرد و نشان داد که دانشجویان پرسش از استاد را ضمن ساعات مشاوره درسی در اتاق استاد بر روشهای دیگر-نظیر پرسش، پرسش از طریق اینترنت، پرسش از کمک استاد (TA) -ارجح میدانند و پرسش از طریق بحثهای درسی روی خط اینترنت را در انتهای جدول ترجیحی خود قرار میدهند.
انتظار میرفت که هر دانشجو مایل و مصمم به شرکت در بحثهای کلاش باشد؛اما ارزیابی دانشجویان از امکانات آموزشی اینترنت به طور آشکار نشان میدهد که دانشجویان نقش فعالی در این زمینه بر عهده ندارند در حالی که در زمینه استفاده از امکانات دیگر، نظیر تبادل e-mail و سیر و جستجو در www ، فعال هستند و مدت زمان بیشتری را برای استفاده از این امکانات اختصاص میدهند.
تأثیر قابل توجه اختصاص پاداش یا تشویق از طرف استادان برای شرکت در بحثهای درسی این احتمال را قویا تقویت میکند که اگر استادان کلاسها در استفاده از امکان بحثهای درسی از طریق اینترنت نقش فعالتری داشته باشند و خود شروع کننده بحث باشند، سریعتر پاسخ ارائه دهند و دانشجویان را نیز به شرکت در این بحثها ترغیب کنند، اینترنت میتواند نقش بالقوه خود در یادگیری و آموزش را بروز دهد.
عدم استقبال دانشجویان و استادان از امکانات آموزشی اینترنت در تبادل مطالب درسی ارزیابی نقش سودمند این فناوری در آموزش دانشگاه را مشکل میکند، هر چند که طالعات معدودی، نظیر تحقیق(آلتوس، 1997)، سودمندی امکانات آموزشی اینترنت، بویژه امکان بحثهای گروهی از طریق اینترنت، را تأیید میکنند."