چکیده:
این پژوهش در پی ارائه درمان خودیابی اسلامی در زمینه وسواس در آلودگی، طهارت و نجاست می باشد. برای بررسی، 15 نفر( شامل 9مرد و 6 زن) به صورت نمونه در دسترس، برگزیده شدند. آزمون وسواس مادزلی، افسردگی بک و اضطراب کتل به عنوان پیش آزمون به اجرا درآمد. در پایان درمان خودیابی اسلامی، پس آزمون اجرا شد. پی گیری نیز بین شش ماه تا یک سال بعد از درمان به انجام رسید و نتایج با نمرات پیش آزمون و پس آزمون مقایسه گردید.
با استفاده از آزمون t، گروه های وابسته در هر سه متغیر، به ویژه میزان وسواس، نتایج با سطح اطمینان 99٪ معنادار می باشد. در مرحله پیش آزمون و پی گیری نیز تفاوت ها با همین سطح اطمینان، معنادار است. در نتیجه، درمان خودیابی اسلامی در درمان وسواس، افسردگی و اضطراب اثر معنادار دارد، و برخی از آزمودنی ها را می توان برای به کارگیری آن درمان نهایی نمود.
خلاصه ماشینی:
"پژوهشگرانی مانند ساکوکیس و راچمن تأکید کردهاند: احساس مسئولیت افراطی، یکی از ویژگیهای افراد وسواسی میباشد 295 این افراد واحدهای ایمانی، مانند: من اگر به گوشی تلفن عمومی دست بزنم و به منزل خواهر بروم منزل آنها آلوده خواهد شد و در نتیجه، بیمار خواهند شد، من دستم نجس میشود و مادرم را نجس خواهم کرد، بدنم نجس است منزل دوستان را نجس خواهم کرد و بسیاری از فعالیتهای تکرار و اجتناب را انجام میدهند.
این فرد، لحظه به لحظة سطح احترامش به استاد افزایش مییابد و میزان علاقه مندی و تمایل فرد برای استفادة علمی از استاد بالا میرود و اگر ـ به خصوص ـ دو واحد دیگر فعال باشند، روان در درون آنها حرکت میکند و فرد، لحظه به لحظه ترس و دلهرهاش نسبت به استاد افزایش مییابد.
جدول (3) جدول نتایج آزمون t وابسته برای مقایسة میانگینها در سه مرحلة پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری افسردگی متغیرها: میزان افسردگی مقایسة تفاوت نمرات مقدار T درجة آزادی سطح معناداری تفاوت میانگینها انحراف معیار میانگین خطای استاندارد درجة اعتماد تفاوت دادهها در سطح 95٪ پایین بالا مقایسه پیشآزمون پسآزمون 7.
جدول (4): جدول نتایج آزمون t وابسته برای مقایسة میانگینها در سه مرحلة پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری اضطراب متغیرها: اضطراب مقایسة تفاوت نمرات مقدار T درجة آزادی سطح معناداری تفاوت میانگینها انحراف معیار میانگین خطای استاندارد درجة اعتماد تفاوت دادهها در سطح 95٪ پایین بالا مقایسه پیشآزمون پسآزمون 7.
این میزان تفاوت نیز معنادار است بدین معنی که اضطراب عمومی گروه نمونه در دوران بعد از پایان درمان، به تدریج افزایش یافته و به دوران پیش از درمان نزدیک شده است، هرچند با مرحلة پیشآزمون به میزان 1."