چکیده:
موضوع این مقاله بررسی عوامل مؤثر بر وحدت نخبگان فرهنگی در ایران با تکیه بر
مورد استادان حوزه و دانشگاه میباشد.سؤالهای اساسی این بررسی به شرح زیر است:1.امروزه-که بیش از دو دهه از پیروزی انقلاب اسلامی میگذرد-چه میزان احساس وحدت
بین استادان حوزه و دانشگاه وجود دارد؟2.چه عواملی میتواند باعث افزایش و یا کاهش احساس وحدت بین آنان شود؟ برای
رسیدن به پاسخ سؤالهای فوق یک پژوهش تجربی با استفاده از ابزار شهر تهران و تعدادی
از استادان حوزه علمیه قم مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتهاند.در پاسخ به سؤال اول میتوان گفت که احساس وحدت بین دو قشر فوق اطراف متوسط است
و در مورد سؤال دوم میتوان گفت که عوامل مهم مؤثر در افزایش احساس وحدت، شاخصهایی
چون وفاق فرهنگی(سیاسی)، وفاق نقشی، وفاق منزلتی، وفاق معرفتی یا معرفت شناختی و
کنش ارتباطی هستند که در بین استادان حوزه و دانشگاه به صورتهای مختلف بر احساس
وحدت آنان نسبت به هم تأثیر مثبت دارند.
خلاصه ماشینی:
"در بین تحصیلکردگان حوزوی نه شاخصوفاق فرهنگیدر کل و نه هیچ یک از شاخصهای فرعی ردیفهای 9-2 فوق الذکر با شاخص وابستهاحساس وحدتهمبستگی نداشتند، بلکه فقط پاسخ افراد به مصداق شماره 1(آن هم به طور مستقیم نه معکوس)با احساس وحدت حوزویان نسبت به قشر مقابل همبستگی نشان میدهد لذا در مدل مربوط به حوزویان از شاخص ردیف 1 تحت عنوانوفاق ارزشیبه منزله نماینده هرچند ناقص شاخص و وفاق فرهنگی استفاده شده است.
آمارههای مربوط به پنج بار اجرای رگرسیون که نمودار شکل شماره 3(در مورد افراد دانشگاهی)بر اساس نتایج آن تنظیم شده، در جدول شماره 2 آمده است: (به تصویر صفحه مراجعه شود) ضریب همبستگی چندگانه یا چند متغیره(R)بین شاخصاحساس وحدت دانشگاهیان نسبت به قشر روحانیو چهار شاخصوفاق نقشی، وفاق معرفتی، وفاق منزلتیووفاق فرهنگی881/0 میباشد که رقم بسیار بالایی است.
خانوده، مدرسه، دانشگاه، حوزه علمیه، وسایل ارتباط جمعی(صدا و سیما، مطبوعات و مانند آن)و همچنین مسؤولان جامعه-که رفتار و کردارشان برای دیگران مدل میشود-به منزله کارگزاران اصلی روند اجتماعی و فرهنگی کردن انسانها مخصوصا نسل جدید در نظر داشته باشند که:1)باید از هر حرکت و سخنی که منزلت اجتماعی قشری را بر قشر دیگر برتری میدهد خودداری کنند(وفاق منزلتی)؛2)باید از هر حرکت و سخنی که بدون دلیل قانع کننده نقش یا موقعیتی را در انحصار قشر خاصی قرار میدهد خودداری کنند(وفاق نقشی)و 3)باید از هر حرکت و سخنی که نسبت به یکی از رشتههای دانشگاهی و حوزوی حساسیتهای بیمورد ایجاد میکند، خودداری کنند(وفاق معرفتی)."