ناله جرس - مجله گوهر ادب و هنر

"ناصح* (به تصویر صفحه مراجعه شود) نالهء جرس چو از حیات مرا تا بمرگ یک نفسست، بمهر کوش،بدین ناتوان،که جور بسست، گواه رفتن عمرست ناله‌ام،آری، چو کاروان گذرد،ناله شیوهء جرسست. چه برتری رسد آنرا بمن؟که چون خورشید، اگر بچرخ برآید،چو سایه،هیچکست. نوای خرمی از یاد رفت ناصح را، چو طایری که پروبال بسته در قفسست، (*)آقای استاد محمد علی ناصح رئیس دانشمند انجمن ادبی ایران از ادیبان و شاعران‌ طراز اول معاصر"