چکیده:
مقالهء حاضر نقش سرمایهء اجتماعی را در مدیریت بحران به بحث گذاشته است. نتایج مندرج در مقاله،حاصل مطالعهای است که پس از وقوع توفان و آلودگی آب در یکی از روستاهای کانادا به عمل آمده است.نویسنده ضمن گزارش روش مطالعه،به بررسی مدیریت و برنامهریزی بحران،وضعیت گروههای آسیبپذیر، نقش سازمانهای غیر دولتی،وضعیت کمکهای اهدایی و بهداشت روانی در حادثهء مذکور پرداخته است.
خلاصه ماشینی:
"2)نتایج تحقیق 1-2)نتایج مصاحبهها 1-1-2)مدیریت و برنامهریزی بحران الف)تأثیر بینظیر جمع عظیمی از سازمانهای محلی در واکنش به بحران،نشانگر این است که وجود این گروهها در توانایی اجتماع برای مقابله با چنین بحرانهایی حیاتی و ضروری است.
امضای یک برگهء عضویت داوطلبی،ساختار مرکز توزیع آب را که در اصل در میدان شهر واقع شده بود تأمین کرد،جایی که گروههای خدمات محلی و تجاری وقت و خودروهای خود را صرف توزیع آب در میان کسانی کرده بودند که نمیتوانستند برای تهیهء آب به میدان بیایند.
در حالی که همه در مورد این فعالیتها به صورت یک واقعیت عینی صحبت میکنند، مسئولان واکنش بحران باید برای درک اهمیت این فعالیتهای روزانه،به منظور کمک به بازیابی سلامت جامعه از بحران،تلاش بیشتری به عمل آورند.
ما متوجه شیم که آثار روانی،فیزیکی و اقتصادی بحران هم طی مدت بحران و هم دو سال پس از آن وجود داشته است در این زمان برخی از کسانی که از آنها تحقیق شد احساس میکردند که هنوز به طور کامل سلامت خود را بازنیافتهاند.
جدول 4:روابط بین جنسیت و سایر متغیرها که به لحاظ آماری دارای اهمیت است (به تصویر صفحه مراجعه شود) 2-2-2)رابطهء بین اثرات بحران و اتکاء به خانواده و اجتماع ما همچنین رابطه بین انواع اثرات و میزان اتکای افراد بر خانواده و شبکههای اجتماع را بررسی کردیم.
این کار موجب برقراری ارتباط بین گروهها و دولت محلی شده و فرصتی فراهم میآورد تا اطلاعات لازم برای برنامه مدیریت بحران تأمین شود."