خلاصه ماشینی:
"ز محرم چو گذشتی بودت ماه صفر دو ربیع و دو جمادی زپی همدیگر رجب است از پی شعبان، رمضان و شوال پس به ذیقعده و ذیحجه بکن نیک نظر در ابتدا لازم میدانم قبل از اینکه به ذکر معانی و وجه تسمیه ماههای قمری بپردازم به جهت اینکه چهار ماه از ماههای قمری (محرم، صفر، ذیالقعده و ذیالحجه) حرام- و جنگ و خونریزی در این ماهها- ممنوع است، نکاتی را به اختصار درباره فلسفه ماههای حرام و اهمیت و ارزش آنها بیان کنم.
نسی و عرب را در جاهلیت رسم چنین بود که، وقتی دلشان میخواست در یکی از چهار ماهحرام که جنگ در آنها حرام بوده جنگ کنند، موقتا حرمت آن ماه را برداشته به ماهی دیگر میدادند و آن ماهی را که حرمتش را برداشتند نسییء مینامیدند» محرم: در لغت از ریشه ح ر م به معنای حرام شده است و نخستین ماه از ماههای قمری است.
»(14) رمضان: در لغت از ریشه ر م ض به معنای گرم و سوزان و از درون سوختن است و نهمین ماه از ماههای قمری است و شایان ذکر است، تنها ماهی است که نام آن در قرآن کریم آمده: «شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن» (سوره مبارکه بقره آیه 185).
»(18) در تأیید مطلب گفته شده در دایرةالمعارف فارسی «مصاحب» جلد صفحه 151 چنین آمده است: ذوالقعده: عربی = صاحب صلح و یازدهمین ماه در تقویم هجری قمری است که تسمیه آن، بدین مناسبت است که در قدیم، عربها در این ماه جنگ نمیکردند."