چکیده:
شانهء منجمد،عارضهای است که منجر به کاهش حرکت و ایجاد درد در مفصل گلنوهومرال میشود که همراه با مشکلات قلبی و دیابتی گزارش شده است.هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر یک دوره برنامهء چهار هفتهای الکتروتراپی و حرکت درمانی منتخب بر میزان درد و دامنهء حرکتی شانه منجمد بود.نوزده بیمار مبتلا به عارضهء شانه منجمد (FSS) با میانگین سنی 37/56 سال،به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند.گروه کنترل را بیمارانی تشکیل دادند که برنامهء الکتروتراپی روی آنها اجرا شد و گروه تجربی علاوه بر برنامهء الکتروتراپی، برنامه تمرین بدنی را اجرا کردند.درد هنگام فعالیت و درد شبانهء بیماران با استفاده از مقیاس VAS ارزیابی گردید.دامنهء حرکتی در پایان هر هفتهء درمانی به مدت چهار هفته مورد ارزیابی قرار گرفت.اطلاعات گردآوری شده با استفاده از آزمونهای آماری تست t ، Repeated Measures ANOVA و Post-Hoc توکی در سطح معنیداری(05/0> P ) تجزیه و تحلیل شد.در بررسی کاهش میزان درد هنگام فعالیت،از پیش آزمون به پس آزمون تفاوت معنیداری برای هردو گروه درمانی وجود داشت(05/0> P ).در مقایسهء بین گروهها،با وجود اینکه کاهش درد در زمان فعالیت گروه تجربی بیشتر بود،اما این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود(300/0- P ).در بررسی کاهش میزان درد شبانه از پیش آزمون به پس آزمون تفاوت معنیداری برای هردو گروه درمانی وجود داشت(05/0> P ).در مقایسهء کاهش میزان درد شبانه بین گروه تجربی و کنترل،کاهش درد در گروه تجربی به طور معناداری از گروه کنترل بیشتر بود(032/0- P ).در بررسی افزایش دامنهء حرکتی مفصل شانه از ارزیابی اولیه تا هفته چهارم،تفاوت معنیداری در گروه تجربی وجود داشت(05/0> P ).اما این تفاوت در گروه کنترل معنادار نبود(05/0 P ).نتایج حاصله نشان داد که به طور کلی حرکت درمانی منتخب نسبت به الکتروتراپی در بهبود درد و کاهش دامنهء حرکتی افراد مبتلا به عارضه شانه منجمد مؤثرتر است.
خلاصه ماشینی:
"وجود اینکه کاهش درد در زمان فعالیت گروه تجربی بیشتر بود،اما این تفاوت از لحاظ آماری
در مقایسهء افزایش دامنهء حرکتی مفصل شانه بین گروه تجربی و کنترل نیز تفاوت معنیداری
درمانی منتخب نسبت به الکتروتراپی در بهبود درد و کاهش دامنهء حرکتی افراد مبتلا به
میزان درد و دامنهء حرکتی شانهء منجمد بود تا علاوه بر ارائه یک برنامهء درمانی مدون،با ارائه
جدول(7)تفاوتهای درون گروهی گروه تجربی را طی چهار هفته حرکت درمانی در دامنهء
توکی استفاده شده است که نتایج این آزمون نشان میدهد که بیشترین پیشرفت دامنه حرکتی شانه در هفته چهارم،یعنی هفته پایانی میباشد و حرکت درمانی منتخب پس از اعمال سه
تفاوتهای دامنه حرکتی مفصل شانه در گروه تجربی طی چهار هفته حرکت درمانی(05/0> *P )
تجربی در پس آزمون کاهش درد بیشتری را نسبت به گروه کنترل نشان داده است.
در رابطه با اثربخشی برنامه حرکت درمانی بر میزان درد زمان فعالیت بیماران مبتلا به شانهء
نتایج نشان میدهد که کاهش میزان درد شبانه در گروه تجربی بیش از دو برابر نسبت به گروه
که دلیل عدم معنیداری کاهش درد را طول مدت زمان وجود علائم و نشانههای شانهء منجمد
بیشترین تأثیر را بر دامنهء حرکتی مفصل شانه بیماران مبتلا به عارضه شانهء منجمد دارد.
اجرا گردید و به خوبی توانست بر کاهش درد و افزایش دامنهء حرکتی مفصل شانه بیماران
درد و افزایش دامنه حرکتی مفصل شانه در افراد مبتلا به عارضه شانه منجمد میشود.
الکتروتراپی به تنهایی تأثیر کمتری بر کاهش درد و افزایش دامنهء حرکتی شانهء افراد مبتلا به"