خلاصه ماشینی:
"طبری گزارش میدهد که جاسوسان عباسی مکاتباتی را بین رهبر نهضت در طبرستان موسوم به حسن بن زید و برادرزادهاش به نام محمد بن علی بن خلف (خالد)العطار را کشف کردند این دو نفر از هواداران امام دهم حضرت هادی(ع)بودهاند1به همین جهت به دستگیری شخصیتهای رهبریکننده امامیه در بغداد پرداختند و آنان را به سامرا گسیل داشتند و در میان این افراد،محمد بن علی عطار ابو هاشم جعفری2و دو پسر امام هادی(ع)جعفر و حسن عسکری دیده میشدند3بدین ترتیب میتوان رابطه بین اقدامات محتاطانه حکومت عباسی و رحلت ناگهانی امام هادی(ع)در سامرا را به سال 452 هـ درک کرد،زیرا حکومت سرانجام به نتیجه رسیده بود که امام هادی پشتسر تمام این ناآرامیهاست و احساس میکرد که مرگ او میتواند پایانبخش این ناآرامیها باشد4اما روند و شتاب حوادی طوری شد که نگذاشت نقشهء مستعین عملی شود که او را غلامان ترک در سال 252 هـ از خلافت خلع کردند و به فاصله کوتاهی او را کشتند و پسر عمویش زبیر بن جعفر متوکل ملقب به معتز بالله را به جای او نشاندند.
گویند امام هادی(ع)در سال 452 در زمان معتز عباسی در زندان لشگرگاه درگذشت او را در سامرا به خاک سپردند4و بنا بر قول شیخ صدوق و بعضی دیگر:معتمد عباسی برادر معتز آن حضرت را مسموم کرد و در وقت شهادت آن امام غریب غیر از امام حسن عسکری کسی نزد بالین آن جناب نبود5و چون آن حضرت از دنیا رحلت نمود،عده زیادی از آل ابو طالب و آل عباس و بسیاری از شیعه و تمام امراء و اشراف در خانه آن حضرت جمع شدند."