خلاصه ماشینی:
"هنگامی که روح خدا(که همان جبرئیل امین است)تمثل بشری پیدا میکند و در چشمان حیرتزدهء مردم(که انتظار نداشت در آن خلوت اسرار با مردی اجنبی روبرو شود)جلوه مییابد،مریم به او میگوید:از تو به خداوند پناه میبرم،اگر تقوی داشته باشی.
چونکه مریم مضطرب شد یک زمان همچنانکه بر زمین بر ماهیان بانگ بر وی زد نمودار کرم که امین حضرتم از من مرم از سرافرازان عزت سر مکش از چنین خوشمحرمان دم در مکش مریما بنگر که نقشی مشکلم هم هلالم هم خیال اندر دلم چون خیالی در دلت آمد نشست هر کجا که میگریزی با تو هست جز خیال عارضی و باطلی که بود چون صبح کاذب آفلی تو همی گیری پناه از من به حق من نگارنده پناهم در سبق آن پناهم من که مخلصهات بود تو اعوذ آری و من خود آن اعوذ روح یا فرشتگان؟ با توجه به توضیحاتی که در رابطه با آیات سورهء مریم و تمثل فرشته دادیم، بعید است که آیات دومین مرحله تحدیث که در سورهء آل عمران آمده،با آیات تمثل که در سورهء مریم آمده،حکایت از دو واقعه باشد.
و گاهی فاعل،همان روح امین یا جبرئیل است که مثالهای آن گذشت،و اما آنجا که فاعل وحی،جمع است،گاهی خود خداوند به عنوان سرسلسله،این جمع که فاعلهای طولی هستند،مطرح میشود و گاهی خود خداوند،مطرح نیست،بلکه سفیران او مطرحند.
پروردگارا چگونه برای من فرزندی است و حال آنکه بشری مرا لمس نکرده است؟ در پاسخ این سئوال تعجبآمیز مریم،چنین آمده: قال کذلک الله یخلق ما یشاء اذ قضی امرا فانما یقول له کن فیکون (آل عمران، آیه 74)."