چکیده:
دانش پژوهان و سیاستگذاران هنوز میکوشند تحولات انقلابی غیر منتظره در
ایران را درک کنند.این مقاله کوششی است برای تبیین انقلاب اسلامی که در آن از مدل
بسیج منابع چارلز تیلی استفاده شده است.این مدل«تبیین علی»را که در جستجوی تأثیرات
نیروهای ساختاری بلند مدت است، در کنار تبیین«معطوف به هدف»قرار میدهد که در صدد
بررسی کنش جمعی آگاهانه و عقلانی است.در بخش نخست، فرایندهای دولت سازی و نوسازی را
در ایران، به عنوان تغییر ساختاری اصلیای که راه برای ظهور گروههای مبارز مدعی
قدرت هموار کرد، مورد بررسی قرار میدهیم و در بخش دوم، به بسیج چالشگران اصلی،
یعنی روحانیون، روشنفکران، طبقه متوسط جدید، بازاریان، و طبقه کارگر صنعتی،
میپردازیم.علاوه بر این، قدرت تبیینی پارادایم بسیج منابع و تعدیلهایی را که لازم
است برای درک ویژگیهای خاص انقلاب اسلامی در این الگو صورت گیرد، مورد بررسی قرار
خواهیم داد.
خلاصه ماشینی:
"در بخش نخست، فرایندهای دولت سازی و نوسازی را در ایران، به عنوان تغییر ساختاری اصلیای که راه برای ظهور گروههای مبارز مدعی قدرت هموار کرد، مورد بررسی قرار میدهیم و در بخش دوم، به بسیج چالشگران اصلی، یعنی روحانیون، روشنفکران، طبقه متوسط جدید، بازاریان، و طبقه کارگر صنعتی، میپردازیم.
علاوه بر این، قدرت تبیینی پارادایم بسیج منابع و تعدیلهایی را که لازم است برای درک ویژگیهای خاص انقلاب اسلامی در این الگو صورت گیرد، مورد بررسی قرار خواهیم داد.
تیلی میکوشد با تحلیل دو بعدی خود«تبیین علی»causal) (explanation را، که آثار عوامل ساختاری بلند مدت مهم را دنبال میکند، در کنار «تبیین معطوف به هدف»(purposive explanation)قرار دهد که دلایل بنیادینی را تحلیل میکند که نشان میدهند چرا گروهها برای بسیج منابع خود دست به گزینش میزنند و در فرایند انقلاب مشارکت میکنند.
12 او منابع را به عنوان«امتیازات و هزینههای مشترکی»تعریف میکند که«محتملا به عنوان پیامد تعاملات مختلف ممکن با سایر جمعیتها به یک جمعیت تعلق دارند»؛تشکیلات عبارت است از«میزان هویت مشترک و ساختار متحد کننده افراد یک جمعیت»؛بسیج، «میزان منابع تحت نظارت گروه مبارز یا مدعی(contender)است»؛کنش جمعی به عنوان«میزان کنش مشترک مدعیان قدرت در تعقیب اهداف مشترک»تعریف میشود و فرصت عبارت است از«رابطه میان منافع جمعیت و وضعیت موجود جهان اطراف آن.
نیروهای علی بلند مدتی که ارزش تبیینی چشمگیری در مورد ایران داشتند عبارت بودند از:ساختار دولت و شکل نوسازی از نظر گاهی کلاننگر، ماهیت دولت، رابطه آن با طبقات مختلف و موقعیت آن در فضای پر تنش بازار جهان سرمایهداری که راه را برای تبدیل نارضایتی از دولت به کنش جمعی هموار کردند.
: Said Amir Arjomand، The Turban for the Crown:The Islamic Revolution in Iran(New York:Oxford University Press، 8891)، p."