چکیده:
در ژوئیه 1997 اتحادیه ملل آسیای جنوبشرقی سیامین سالگرد خود را در
کوالالامپور با پذیرش دو کشور میانمار(برمه)و لائوس جشن گرفت.«آسه آن»طی سی سال
حیات خود از یک اتحادیه غیر مطرح در سطح بین المللی به پویاترین سازمان منطقهای
جهان مبدل شده است. موفقیت بزرگ«آسه آن»در تعمیم همکاریهای اقتصادی به حوزههای
امنیتی-سیاسی است و این خود ضامن بقاء و پویایی آن اتحادیه شده است.ایجاد جو
سازنده در منطقه، نهادینه شدن مشارکت منطقهای، تبدیل اتحادیه به سازمانی فراملی،
گره خوردن منافع ملی کشورهای آسیای جنوب شرقی با منافع منطقهای، اولویت دادن به
همکاری منطقهای، شکل گرفتن«آسه آن»به عنوان نهادی واحد در مقابل توسعه طلبیهای
کشورهای زورمدار منطقه، موضعگیریهای مشترک در قبال مسائل منطقهای و جهانی از دیگر
موفقیتهای آن اتحادیه است.
خلاصه ماشینی:
"امروزه همکاریهای اقتصادی و تجاری کشورهای عضو«آسه آن»، که از ماه ژوئیه 1997 در اجلاس کوالالامپور با پذیرش برمه و لائوس به نه کشور افزایش پیدا کردهاند، نهادینه شده است و این به آنها جرأت داده است که برخلاف گذشته که از مطرح کردن مسائل امنیتی و سیاسی هراس داشتند، به آن مسائل پرداخته، به طور مستقیم خواستار گفتوگوی منطقهای در خصوص مسائل امنیتی منطقه شوند.
(9) در خصوص سرمایهگذاری و جریان پولی و مالی در منطقه، بین سالهای 1986 الی 1992 قریب به 70 درصد کل سرمایهگذاری در منطقه شرق آسیا از داخل خود منطقه بوده است(حضور قدرتهای بزرگ اقتصادی ژاپن، کره جنوبی و تایوان و سرایت توسعه از طریق ژاپن به کشورهای تازه صنعتی شده و سپس به«آسه آن»و پدیده «غازهای پرنده» 1 )در آن زمان امریکا و اروپا هری کدام سهمی ده درصدی در سرمایهگذاری منطقه در اختیار داشتند.
(12) حضور«آسه آن»در مسائل فرامنطقهای آسیای جنوب شرقی (اصل در«آسه آن»گسترش همکاری فرامنطقهای به عنوان اهرمی در حفظ پویایی و امنیت در منطقه جنوب شرقی آسیا است)در پی پیوند با اتحادیه اروپا شکل جدیتری به خود گرفته است و پس از اولین اجلاس«آسم»اقداماتی به منظور همکاری بین المللی، به ویژه در خصوص اصلاح نظام سازمان ملل متحد، انجام شد که خود نشانه بارزی از قدرت«آسه آن»و مطرح شدن آن نه تنها در منطقه شرق آسیا بلکه در سطح جهان است که به نظر نگارنده ناشی از اجماع کشورهای عضو«آسه آن»در همکاریهای اقتصادی- (1)."