خلاصه ماشینی:
"نویسنده برای پرهیز ازیکنواختی داستان از زبان طنز هم بهره میگیرد و همه تلاش و توان خود را به کار میبندد تا به کمک این ابزار(زبان طنز)مخاطب را با واقعیاتهای پیرامونی روبرو سازد بدون آن که این موقعیت تلخ و ساده منجر به کسالت و خستگیاش شود.
به همین روی میتوان گفت اساسا در نمایشنامههای تک نفره ابزار و وسایل ارتباطی یا ارتباط جمعی همچون تلفن،کامپیوتر و اینترنت،رادیو و تلویزیون نقش تعیین کنندهای در موقعیت یا موقعیتهای پیش روی شخصیت یا داستان نمایشنامه دارند و نباید حضور آنها را در اثر ساده و معمول فرض کرد.
به کارگیری این عوامل در متجلی ساختن نمایشنامه از سوی خود نمایشنامهنویس به عنوان کارگردان دغدغهمند نشان از آن دارد که عباسی بدون هیچ ادعایی میخواهد نمایشی تأثیرگذار را پیش روی تماشاگر بگذارد و همچون نمایشنامهنویسی،در صحنه نیز مسلط ظاهر شود."