خلاصه ماشینی:
"این رساله در گجرات هند نوشته شده و جزء مجموعه مصنفات مهذبالدین به حیدرآباد دکن و از آنجا به کتابخانه بارکز و سرانجام به مالزی انتقال یافته است.
شیخ آقابزرگ آنگاه اضافه میکند: «برخی نوشتههایش در کتابخانه الهادی بن عباس آلکاشف الغطاء در نجف موجود است و در آغاز همه آنها نوشته شده که مهذبالدین احمد بن عبدالرضا در سال 1068 در مشهد و حومه از نوشتن آنها فراغت یافته است».
نویسنده گاه اندیشه خود را به شعر فارسی بیان میکند: عجب دارم ز اهل علم کایشان چرا غافل شوند از راه سالک کشانند ثوب حرص و آز دائم بهسوی خوف و جاهای مهالک کنند آمد شد اندر روز و در شب به نزد شاه و سلطان ممالک به گرد ظالمان گردند ایشان چوحاجی درحرم وقت مناسک در پایان میگوید که این رساله را در گجرات هند در ماه چهارم سال 1094 نوشته است."