چکیده:
در این مقاله مراودات معرفتی و مبادلات دانشگاهی بین ایران و غرب (آمریکا و اروپا)
بررسی میشود. رهیافت نظری و روش شناختی آن انسان شناختی و مردم نگارانه است و به
بازشناسی زمینه تاریخی و اجتماعی تجربه ارتباطات علمی و دانشگاهی ایران و غرب می
پردازد. در این مقاله مشکل پایین بودن میزان ارتباطات علمی و دانشگاهی و تاریخچه
این ارتباطات از بعد از اسلام تاکنون در ایران، وضع کنونی آن، ضرورتها، امکانات و
محدودیت ایران در این زمینه و بالاخره، راهبردها و خط مشی ممکن برای توسعه این
ارتباطات بررسی شده است.
خلاصه ماشینی:
"برخی از این نیازها و ارتباطات که در حال حاضر کم و بیش وجود دارد اما از انسجام و مدیریت لازم برخوردار نیست، به شرح زیر است: · اعزام گسترده و سازمان یافته دانشجو در رشتههای مختلف؛ · شرکت در کنفرانسهای علمی؛ · ارائه و نشر مقالات علمی در مجلات علمی و پژوهشی؛ · گذراندن فرصت مطالعاتی استادان و مدرسان دانشگاهها در کشورهای اروپایی، آمریکایی و آسیایی ]اکثرا ژاپن[؛ · خرید کتاب، مجلات علمی و پژوهشی، نرمافزار و تجهیزات آزمایشگاهی، ابزارها و تکنولوژی علمی و آموزشی؛ · ثبت اختراعات و اکتشافات علمی ایران در مراجع بین المللی؛ · شرکت در رقابتهای علمی برای کسب جوایز بین المللی؛ · سفرها و بازدیدهای علمی از مراکز علمی و آموزشی؛ · حضور و مشارکت استادان و محققان ایرانی برای تدریس و پژوهش در دانشگاههای غربی؛ · اجتماعات و فعالیتهای علمی ایرانیان خارج از کشور؛ · اخذ بورس و حمایتهای مالی و علمی از مؤسسات بینالمللی، مؤسسات خیریه و سازمانهای علمی و آموزشی؛ · همکاری و مشارکت نهادهای دولتی و خصوصی ایران در اجرای پژوهشها و برنامه های علمی بین المللی؛ · استفاده از روابط علمی به منزله ابزار و روش در روابط دیپلماتیک و بهخصوص دیپلماسی فرهنگی بین ایران و غرب؛ · مشارکت پژوهشگران و دانشمندان و دانشگاهیان اروپایی و غربی در مطالعات ایران شناسی و مطالعاتی که مکان و محیط آن ایران است؛ · روابط گسترده علمی و پژوهشی میان بخشهای مختلف صنعتی و خدماتی و ..."