چکیده:
در این مقاله ابتدا مفردات آیه شریفه مورد بررسی لغوی قرار گرفته،سپس به تفصیل وارد بحث از حصر انما شده است.مؤلف با بررسی اخوت در قرآن کریم به این نتیجه رسیده است که مهمترین ویژگی مؤمنان برادری آنهاست و همین است که برای آنان ایجاد مسئولیت کرده و وظایف حقوقی و اخلاقی خاصی را به دنبال دارد. به بیان دیگر از باب تعلیق حکم به وصف که مشعر علیت است،میتوان این نکته را از آیه شریفه استخراج نموده که علت برادری مسلمانان ایمان آنهاست و ایمان است که اخوت میآفریند.
خلاصه ماشینی:
"این آیه کریمه تألیف را به دل نسبت میدهد،گویا لفظ«اخوان»همان مهر درونی و نزدیکی دو دل است و صمیمیت و دوستی متقابل را میرساند و هرگاه مهر کسی در دل جای گرفت، از دست و چشم و زبان و همه اعضاء و جوارح،آثار آن نمایان خواهد شد و از اطلاق«کنتم اعداء»که شامل سابقه هر مسلمانی میشود میتوان استفاده کرد و گفت آنها خواه کلیمی بوده خواه مسیحی و خواه کیش دیگری داشتهاند با یکدیگر دشمن بودند و قرآن کریم و پیامبر اسلام(ص)آنها را برادر نموده و در این آیه شریفه میفرماید اگر رنجشی میان دو مسلمان روی دهد و اختلافی پیدا شود،برادران دیگر از مهر درونی آن دو استفاده کرده،اختلاف را نابود و رنجش آنها را بزدایند.
برادری میان مسلمانان،از برادری طبیعی بالاتر است،زیرا برادری ایمانی است و امری است قلبی و اعتقادی و عقیده دوستی از خویشتن دوستی سرچشمه میگیرد و ارتباط قلبی، نیرومندترین ارتباطات است،لذا دو مؤمن،از دو برادر تنی مختلف المسلک به هم نزدیکترند اگر نقطه ضعف برای همه میباشد و لکه ننگ بر دامان همه نشسته است،لذا همگی باید دست به دست یکدیگر داده و نقطه ضعف را برطرف و لکه ننگ را از دامان خود پاک کنند زیرا همه از یک ریشهاند که قرآن باشد و دستهای یک پیکرند که اسلام است و فرزندان یک پدرند که رسول خدا(ص)میباشد."