چکیده:
محمد سریر تحصیلات خود را در رشتهی موسیقی از کنسرواتور آزاد هنرستان عالی موسیقی آغاز و در رشتهی موسیقی دانشکدهی هنرهای زیبای تهران ادامه داد.در آکادمی موسیقی و هنرهای زیبایی وین رشتهی آهنگسازی را به پایان رسانده است و در این زمینه در دانشگاه به تدریس اشتغال دارد.محمد سریر کار آهنگسازی را از سال 1345 آغاز و تصنیف بیش از هفتاد اثر آوازی و موسیقی توصیفی از جمله آلبومهای«دلآویزترین»،«رویای رنگین»،«جلوههای ماندگار»،«جاودانه عشق»،موسیقی متن مجموعههای تلویزیونی از جمله«تلخ و شیرین»،و موسیقی متن فیلمهای«نگاهی دیگر»،«چراغ خانه»و«ازدواج به سبک ایرانی»،حاصل تلاشهای وی بوده است.بسیاری از آهنگهای خاطرهانگیز محمد نوری خوانندهی پرآواز از ساختههای این آهنگساز است. از مهمترین فعالیتهای اجرایی و مدیریتی ایشان در حوزهی موسیقی ملی کشورمان میتوان از حضور مستمر در هیات مدیرهی خانهی موسیقی،کمیتهی ملی موسیقی یونسکو،برنامهریزی و مشاوره با صدا و سیما،وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و...برای تولید آثاری بهتر در عرصهی موسیقی ایران است. دکتر محمد سریر در بیستمین جشنواره بین المللی موسیقی فجر(1383)مورد تجلیل قرار گرفت و لوح یادبود دریافت کرد.وی هم اکنون رییس هیئت مدیرهی خانهی موسیقی است.
خلاصه ماشینی:
در حال حاضر برنامههایی توسط خانهی موسیقی و مرکز آموزش هنری وزارت ارشاد در دست تدوین است تا بتوانیم دورههایی را به عنوان دورههای کارگاهی برای هنرآموزانی که از سراسر کشور میآیند، داشته باشیم تا روشهای آموزشی خودشان را با روشهای نوین تطبیق بدهند و استادانی هم که با مبانی علمی آشنایی بیشتری دارند بتوانند این روشها را نشان بدهند.
با توجه به اینکه یکی از کانونهای هشتگانهی خانهی موسیقی کانون پژوهشگران موسیقی است و تقریبا تمامی افرادی که صاحب مقاله و کتاب و پژوهش در زمینهی موسیقی هستند در عضویت این کانون هستند،توضیح بدهید که در 6 الی 7 سال گذشته بین پژوهشگران ما و خانهی موسیقی در بخش پژوهش چه ارتباطی وجود داشته که منجر به ارتقای کیفیت پژوهشهای موسیقی شده باشد.
بخشی که وظیفهی نظارت نشر را برعهده دارد و حوزهای که کار رسانهای است و طبعا به علت طبیعت فعالیتهای آنها و تفاوت احتمالی مخطاطبان سیاستهای متفاوتی وجود خواهد داشت؟در حوزهی رسانه مخاطبان خیلی انتخاب شده نیستند و وقتی اثری پخش میشود هر کسی ممکن (به تصویر صفحه مراجعه شود) است که مخاطب آن باشد،بنابراین باید چارچوبهای متفاوتی را برای آن در نظر گرفت.
واقعیت این است که در حوزهی موسیقی و به طور خاص موسیقی بدون کلام تقریبا بیش از 09% از انواع مختلف موسیقی که تولید میشود اگر از جهت کیفیت و مبانی علمی حداقل عیار هنری را داشته باشد،به نظر نمیرسد مشکلی برای پخش آنها از رسانه وجود داشته باشد.