خلاصه ماشینی:
"دیدگاه آینده پژوهی در ارتباطات، با تأکید بر آموزش مجازی دکتر علی اصغر کیا معاون پژوهشی و دانشیار گروه علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی مقدمه با گسترش آموزشهای مبتنی بر کامپیوتر،الگوهای سنتی آموزش (منفعل بودن یادگیرنده)به الگوهای جدید(طرح مسئله و یافتن راهحل) تبدیل خواهند شد؛در این الگوهای جدید یادگیرنده نقشی فعالتر دارد.
امروزه گروهی معتقدند که رسانه باید در نظام آموزشی کشورهای مختلف جایگاهی کاملا حساس را داشته باشد و بنابراین وظیفهی مدارس این است که به محصلین بیاموزند تا یک تماشاگر فعال باشند، جستجوگر فعال باشند و در نهایت خود یک عامل ارتباط رسانهای باشند.
(محسنی،0831،صص 821-721) در این مقاله ضمن بررس تاریخچه و سیر تحول آموزشهای مجازی بهطور خاص به توسعهی دانشگاههای مجازی و نقش آنها در آیندهی ارتباط و تأثیرات آن بر ارتباطات میان فردی در بخشهای مختلف میپردازیم؛چرا که شیوههای آموزشی ارتباط بهویژه در حوزهی روزنامه نگاری و روابط عمومی بر اثر گسترش ابزارهای نوین ارتباطی کاملا متحول شدهاند.
دگرگونی در شیوههای آموزشی،محتوای متون آموزشی و فرآیند یادگیری از مهمترین تغییرات تکنولوژی نوین ارتباطی است؛ که در این مقاله با تأکید بر مسیر تحول شیوههای آموزش مجازی در دانشگاههای ایران به چگونگی توسعه کمی و کیفی آنها خواهیم پرداخت.
1. تاریخچه بحث: اولین نسل از دانشگاههای گشوده( open university )در قرن 91 میلادی بهطور عمده از طریق مدارک نوشتاری و آموزش از طریق مکاتبه فعالیت میکردند و در نسل دوم این نوع دانشگاهها،آموزش از راه دور نیز به روشهای قبلی اضافه شد.
(محسنی،0831،ص 431) زمان تولد دانشگاه مجازی را میتوان مقارن با گسترش شبکهی اینترنت در جهان(دههی 0891 میلادی)دانست،اولین کشوری که در (به تصویر صفحه مراجعه شود) این عرصه پیش قدم شد آمریکا بود."