خلاصه ماشینی:
"چهطور میشود اینهمه اختلاف موجودیت میان اثر و هنرمند را پذیرفت،مضاف بر اینکه در هنر یکی از مهمترین پارامترها تداوم است؛یعنی هنرمند آنقدر بر دیدگاهش پافشاری داشته باشد تا زیباییشناسیاش گسترش پیدا کند؟این نسل از یک طرف به خاطر دسترسی به رسانه خیلی سریع و بیدغدغه به نتیجه میرسد،ولی نمیدانم که:آیا دهسال بعد اصلا به این بیان فعلیاش اصراری خواهد داشت یا اصلا میتواند مختصات آن را ازآن خود کند؟ یا اینکه:آیا بیان عاریتی بوده و از دستش میرود؟اینها را گفتم،ولی حقیقتش را بخواهید نسبت به آنها قضاوتی ندارم.
شما با این نسل سالها کار کردهاید،پاشنهء آشیل آنها کجاست؟ تنها چیزی که به ضرس قاطع میتوانم بگویم این است:اگر ظرفیتهای مادی نبود یا نباشد،تنها عشق میتواند هنرمند را به جلو هدایت کند،و مطمئنم جوانها این سهم از هنر را لمس نکردند."