چکیده:
واژه اقلیت گاه به کسانی که رنگ پوست یا زبان یا نژاد خاصی دارند اطلاق میشود
اما در اسلام مراد از اقلیت، دیندارانی هستند که دینی غیر از اسلام دارند و این
گروه طبق آیات و روایات و بر اساس قوانین موجود ایران عبارتند از: معتقدین به
آیینهای(زرتشتی و کلیمی و مسیحی)، که در محاکم ایران در امور مربوط به احوال شخصیه
اقلیتهای دینی طبق مقررات آیین خودشان حکم داده میشود.تدوین مقررات احوال شخصیه
اقلیتهای دینی از جمله«ارث»آنها انگیزهشکلگیری این مقاله بوده است که ضمن آن
اصول و قواعد کلی حاکم بر مقررات آنها در مقایسه با مواد قانون مدنی ایران مورد
بررسی قرار گرفته و مواردی از تعارض قوانین طرح و به آن پاسخ داده شده و پیشنهاداتی
نیز برای اصلاح ساختار قانونی کشور ارائه گردیده است.
خلاصه ماشینی:
"آیا محکمه ایرانی طبق ماده واحده مصوب 1312 میباید به اینگونه مقررات عمل نماید یا خیر؟به طور مثال: (الف)جایی موروثی با محروم کردن تمامی وراث خود، تمامی ترکه را برای معشوقهاش وصیت نماید، آیا عمل به این وصیت ولو در آیین موصی چنین وصیتی مجاز باشد، به خاطر مفاسد آتی، مخالف نظم عمومی نیست؟(کاتوزیان، 1376، ص 18) (ب)در فقه کلیمیان ایران، اگر یکی از زوجین قصد مهاجرت به فلسطین اشغالی داشته باشد و همسر او را همراهی نکند، طلاق همسر مجاز خواهد بود(دانا علمی، 1374، صص 157 و 155)با توجه به ریشه سیاسی اینگونه احکام، آیا اجرای آنها مغایر نظم عمومی ایران نیست؟ (ج)مسئله طلاق در آیین مسیحی کاتولیک جز در موردی که زوجه مرتکب زنا شده باشد پیشبینی نشده است، (دانا علمی، 1374، صص 157 و 155)آیا در مواردی که ادامه زندگی زوجین با مخاطراتی همراه باشد پذیرش ادامه زندگی زوجین، مغایر نظم عمومی جامعه ایرانی نیست؟ به نظر میرسد که پاسخ هر سه سؤال مذکور مثبت باشد و با استناد به نظم عمومی بتوان از اجرای این مقررات ویژه احوال شخصیه اقلیتهای دینی ایران جلوگیری کرد."