چکیده:
صلح و امنیت بینالمللی یکی از پیش نیازهای اساسی برای تحقق حقوق بشر است. اما به دلایل گوناگون از جمله پیشرفتهای علمی و فناوری نمیتواند بهطور کامل برقرار شود. مقاله ذیل به این مطلب میپردازد که بهرغم تلاشهای جامعه بینالمللی برای حفظ صلح و امنیت بینالمللی، تهدیدات علیه صلح و امنیت بینالمللی رو به افزایش است و اگر قابلیتهای فناوری نانو نیز برای استفادههای نظامی به این تهدیدات اضافه شود، عمق این فاجعه بیشتر خواهد شد.
International peace and security are essential preconditions for revitalizing of human rights. These prerequisites are not completely obtainable due to lots of reasons, including advances in science and technology. This paper suggests that in spite of the efforts of international community to keep international peace and security, these kinds of threats are growing. If military potentials of nanotechnology add to unstable situation, current arms race is going to be wild and lead to an unimaginable human catastrophe.
خلاصه ماشینی:
کنترل کاربردهای فناوری نانو در این مرحله چندین مزیت دارد:نخست اینکه از خطرهای نظامی آینده و تهدیدات علیه صلح و امنیت بینالمللی و افزایش رقابت تسلیحاتی جلوگیری میکند؛دوم اینکه هزینههای سنگین بازبینی و تدوین دوباره قواعد بینالمللی کاهش میدهد و سوم اینکه هزینههای هنگفت تحقیقات نظامی را به فرصتهایی برای توسعه تبدیل میکند.
با این اوصاف،به موجب این ماده،دو تعهد اساسی را میتوان برای دولتها نتیجه گرفت:از یکسو،دولتهای عضو پروتکل اول باید تضمین کنند که فرآیند تحقیق،توسعه و تملک و به کارگیری سلاحها،وسایل و شیوههای جدید جنگیشان،مغایر با تعهدات حقوق بینالمللی آنها نباشد(تعهد سلبی)؛و از سوی دیگر،برای تشخیص مطابقت فرایند تحقیق،توسعه،تملک و به کارگیری تسلیحات جدید با تعهدات بینالمللی،کمیتههای میانرشتهای مرکب از کارشناسان علوم مختلف،از جمله کارشناسان حقوقی تشکیل شود(تعهد ایجابی).
73بند دوم)انجام تحقیقات میانرشتهای برای شناسایی تهدیدات نظامی فناوری نانو چنانکه گفته شد،کاربرد فناوری نانو برای امور نظامی،مرحله تحقیق و توسعه را سپری میکند و هنوز بهطور قطع نمیتوان تولید سلاحی را با استفاده از این فناوری تأیید کرد..
Peace builditg نتیجهگیری اهمیت قواعد حقوق بینالمللی در خصوص کنترل تحقیق و توسعه نظامی به خصوص ماده 36 پروتکل الحاقی اول(1977)به کنوانسیونهای چهارگانه ژنو(1949)با پیشرفتهای علمی و فنآوری در مقیاس نانو بیشتر از گذشته احساس میشود که میتواند ناشی از دو دلیل باشد: نخست اینکه فنآوری نانو در مراحل ابتدایی تحقیق و توسعه قرار دارد و دوم اینکه پتانسیلهای فنآوری نانو برای گسترش تهدیدات نظامی بهگونهای است که اگر در این مراحل ابتدایی کنترل نشوند میتوانند فجایع اسفباری رابرای جامعه جهانی به همراه آورند.