چکیده:
قیمت نفت یک عنصر اساسی در اقتصاد جهانی است.افزایش آن در افول اقتصاد جهانی نقش
دارد.افزایش قیمت در کوتاهمدت موجب کاهش نرخ رشد تولید ناخالص داخلی کشوهای
واردکننده که فاقد منابع نفت هستند میشود.اما متعاقبا کشورهای صنعتی واردکننده نفت
افزایش قیمت را با بالا بردن هزینه خدمات، کالاهای صنعتی و مصرفی خود و سیاستهای
پولی خنثی میکنند.در این میان تنها کشورهای جهان سوم از افزایش قیمت نفت رنج
میبرند و شکاف بین کشورهای غنی صنعتی و فقیر توسعه نیافته بیشتر میشود.
خلاصه ماشینی:
"طبق نتایج بررسیهای انجام شده توسط آژانس بینالمللی انرژی با همکاری دپارتمان اقتصادی با OECD کمک دپارتمان پژوهشی صندوق بینالمللی پول، یک افزایش 10 دلاری در قیمت هر بشکه نفت خام از 25 دلار به 35 دلار باعه کاهش 4/0%رشد تولید ناخالص داخلی کشورهای عضو در OECD در سال اول و دوم پس از افزایش قیمت نفت خواهد شد؛در چنین شرایطی تورم به میزان 5/0% در این کشورها رشد خواهد کرد و بیکاری نیز افزایش خواهد یافت.
برای کشورهای صادرکننده نفت عضو OECD نیز افزایش قیمت نفت به طورکلی اثر مثبتی روی نرخ رشد تولید ناخالص داخلی آنها خواهد داشت(در سال اول) ولی از سالهای دوم و سوم، رشد تولید ناخالص داخلی به دلیل کاهش صادرات و خدمات غیرنفتی به کشورهای واردکننده نفت، به همان سطح پایه تنزل خواهد کرد.
اگر کشورهای صادرکننده از این درآمدهای اضافی نفتی جهت افزایش ذخایر و کاهش بدهیهای خارجی و محدود کردن کسر بودجه داخلی استفاده کند نرخ رشد تولید ناخالص جهانی به میزان بیشتری افول خواهد کرد و بار منفی این افول بیشتر بر دوش کشورهای واردکننده نفت خواهد بود.
بر این اساس و به ویژه پس از بحرانهای نفتی اوایل دهه 1970 کشورهای صنعتی واردکننده نفت از طریق برنامههای ذخیرهسازی نفت، استفاده از سوختهای جایگزین، استفاده از تکنولوژی برای کاهش مصرف و سیاستهایی از این قبیل، بهمراه سیاستهای پولی و مالی مناسب به هنگان بروز بحران توانستهاند اثرات میانمدت و بلندمدت افزایش قیمت نفت بر نرخ رشد تولید ناخالص داخلی، بیکاری، بازارهای سهام، بازارهای سرمایه و اعتماد مصرفکنندگان و سرمایهگذاران را کنترل کنند."