خلاصه ماشینی:
"در روایات اسلامی نیز منطق قرآن درباره ترک دشنام به گمراهان و منحرفان،تعقیب شده و پیشوایان بزرگ اسلام به مسلمانان دستور دادهاند همیشه بر منطق واستدلال تکیه کنند و به حربه بیحاصل دشنام نسبت به معتقدات مخالفان،متوسل نشوند،به عنوان نمونه:درنهج البلاغه میخوانیم که حضرت علی(علیه السلام)خطاب به جمعی از یارانش که پیروان معاویه را در ایامجنگ صفین دشنام میدادند میفرماید: (انی اکره لکم ان تکونوا سبابین و لکنکم لو وصفتم اعمالهم و ذکرتهم حالهم کان اصوب فی القول و ابلغ فیالعذر)؛من خوش ندارم که شما فحاش باشید،اگر شما به جای دشنام،اعمال آنها را برشمرید و حالاتآنها را متذکر شوید(و روی اعمالشان تجزیه و تحلیل نمائید)به حق و راستی نزدیکتر است و برای اتمامحجت بهتر(نهج البلاغه:خطبه 206).
*اعلام برائت در عصر حاضر:بعد از اینکه کاربرد برائت در اسلام آشکار و مجوز برای آن صادر گردیددیگر جایی برای این سؤال باقی نمیماند که آیا اعلام انزجار و بیزاری از دشمنان سیاسی در عصر حاضرکار درستی است یا نه؟سؤال دیگر اینکه نحوه برائت در جامعه کنونی ما از کجا نشأت گرفته و آیا الفاظ وافعالی که به این منظور صورت میگیرد،مانند شعار مرگ علیه دشمنان نظام و یا سوزاندن پرچم آنها وامثال آن،کار پسندیدهای محسوب میشود یا نه؟به نظر میرسد در ابتدا باید به بیان ضرورت این مطلباشارهای داشته باشیم تا بتوانیم توجیه درستی بر این امر پیدا کنیم؛همچنانکه که بیان گردید مسأله برائت،ازصدر اسلام وجود داشت و پیامبر بزرگ اسلام در دوران نبوت و حتی قبل از آن،از بت و بتپرستان ومشرکان بیزاری میجست تا اینکه در سال نهم هجری سورهای با همین نام(برائت)بر ایشان نازل شد و ایشاناز مؤذن(حضرت علی)خواستند تا آن را در عرصه حج اکبر به گوش حاضران در آن صحنه برساند."