خلاصه ماشینی:
"و بالاخره سروده‌ی تعریض گونه این بنده بر دو بیتی حضرت باباطاهر به استناد و پشتوانه‌ی مراتب فوق: شنیدم عارفی صاحب کمالی یکی سوته دلی شوریده حالی همی می‌رفت و می‌نالید و می‌گفت به هر بوم و بر و در هر مجالی «یکی درد و یکی درمان پسندد یکی وصل و یکی هجران پسندد من از درمان و درد و وصل و هجران پسندم آن چه را جانان پسندد» *** ولی من با هزاران عذرخواهی بگویم نکته‌یی خواهی نخواهی پسندم درد و درمان را ز جانان نهم در پای او جمله سر و جان به راه عشق گر جان برفشانم ز هجران گر که جان بر لب رسانم همه سهل است گر در دل امیدی به روز وصل باشد یا نویدی فراق و هجر و حرمان بردن آری به سر گر شوق وصل یار داری نوازد گر بیازارد رضایم به کوی وصل او چون«مرتضایم» که می‌فرمود ای جانانه جانان مرا قصد تویی هم درد و درمان بسازم گر بسوزی روزگارم به گرد آتشت صبر و قرارم و لیکن در فراقت کی توانم؟ دمی سازم،که بر آن ناتوانم مرا آن دم بگو هرگز مبادا که روگردان شوی از من خدایا تو خواهی گر بسوزانی،بسوزان مرا در آتش قهرت نه«هجران» علی را گفت نغز و عارفانه نگنجد در سیاق این ترانه * خوی خوش فردوسی روز 25 اردیبهشت هر سال،روز بزرگداشت فردوسی است."
(
, 
, 
)
