چکیده:
از موضوعات فقهی که در حوزهء ارتباط با غیر مسلمان مطرح است،وصیت مسلمان برای کافر میباشد،تبیین مسأله مستلزم بحث از جهاتی است،از قبیل:آراء فقهاء شیعه مستندات آن،وصیت نسبت به اصناف مختلف کفار،نظر مذاهب اهل سنت و...در این نوشتار به طور مختصر و مستدل جوانب این موضع را بررسی مینمائیم.
خلاصه ماشینی:
"4 5-روایاتی که علی الخصوص دلالت بر جواز وصیت مسلمان نسبت به کافر دارد از جمله روایت محمد بن مسلم که از امام باقر(ع)در مورد شخصی که مالش را در راه خدا وصیت میکند سؤال میکند و امام(ع)در جواب میفرماید:«أعطه لمن أوصی له به و ان کان یهودیا أو نصرانیا ان الله عز و جل یقول:فمن بدله بعد ما سمعه فانما اثمه علی الذین یبدلونه»5 -------------- (1)-سید احمد خوانساری،جامع المدارک ج 95/4 قم مؤسسة مطبوعاتی اسماعیلیان چاپ دوم 4631 هـ.
ق. ثانیا:آنچه در برخی از آیات قرآنی مبنی بر عدم دوستی و مودت با کفار آمده است، تولی و ولایت با کافران مورد نهی قرار گرفته است که آنهم بدین معنی است که دوستی سبب جذبهء روحی و خود باختگی و تأثیر و تأثر باطنی و مقهور شدن در برابر بیگانگان و کفار و قبول سیادت آنان گردد1ولی با توجه به آیات و روایاتی که در باب است ابرار دوستی در معاشرتهای اجتماعی و برقراری روابط مختلف با کفار در حدی که به استقلال و شخصیت دینی مسلمانان لطمه وارد نشود و موجب تمایل روحی و جذبهء باطنی در مسلمان به سوی کفر نگردد مانعی ندارد و بلکه این عمل مورد تشویق دین مبین اسلام واقع شده است،از جمله در همین آیهء 8 سورهء ممتحنه که دعوت به نیکی و رعایت عدالت در ارتباط با کفا رنموده است این نکته بخوبی مشهود است،لذا در مجموع تعارضی وجود ندارد که دنبال رفع آن باشیم."