خلاصه ماشینی:
"1 در ابتدا این سازمان به عنوان ترتیبات منطقهای مطرح بود که با هدف توسعه اقدامات اعتمادسازی امنیتی در مرزهای کشورهای عضو،پایهریزی گردید و کمتر به عنوان یک مکانیزم بین المللی مورد توجه جامعه جهانی قرار داشت؛ولی به مرور در طی اجلاسهای سران،سازمان مزبور تکوین و تحول ساختاری و عملکردی پیدا کرد و دامنه اهداف و سیاستگذاریهای آن از اقدامات و مباحث امنیتی به موضوعات اقتصادی و همکاری سیاسی- تجاری توسعه یافت تا جاییکه پس از برگزاری اجلاس سران در روسیه در سال 2003 و با تصویب نهایی اساسنامه و اعمال تغییرات لازم در هدفگذاریها،به عنوان"سازمان همکاری شانگهای"رسما از اول ژانویه 2004 اعلام موجودیت نمود و دبیرخانه سازمان در پکن رسما شروع به کار کرد.
مهمترین اهداف بنیانگذاران"سازمان همکاری شانگهای"که بیشتر صبغه سیاسی و امنیتی دارد را میتوان به صورت زیر تحلیل کرد: 1-3-تلاش برای ایجاد جهانی چندقطبی در این چارچوب روسیه و چین تلاش دارند تا با تجمیع قدرت یکدیگر، موقعیت چانهزنی خود را در مسائل بین المللی در برابر آمریکا تقویت نمایند.
این امر اجتنابناپذیر است،ولی گرایش نهادهای بین المللی به سمت تصمیمات مبتنی بر اجماع و تقویت مزیتهای نسبی هر کشور آثار منفی نابرابری در منابع چانهزنی را میکاهد 4-6-تعارضات تجاری روسیه با استفاده از منابع عظیم گازی خود علاوه بر تأمین نیازهای خود از سالهای گذشته بخش زیادی از گاز مصرفی اروپا را تأمین میکند به همین جهت توانسته است در راستای تعامل با اروپا به وزنهای قابل توجه و تأثیرگذر تبدیل شود و با کسب درآمدهای ناشی از صدور نفت و گز اقتصاد رو به افول خود را از نابسامانی نجات داده و در دهه اول قرن 21 به باشگاه کشورهای صنعتی وارد شده و گروه 7 را به گروه 8 تبدیل کند."