خلاصه ماشینی:
"تئوریهای مدنظر پدیدآورندگان شعرهای یاد شده بیش از آنکه بهزبان از منظری کاربردی نگاه کنند،زبان را در حد ابزاری تزئینی برایاثبات تئوریهای یاد شده تقلیل میدادند و حاصل آنچه بود،شعرنبود،رستاخیز غیر شاعرانه واژگانی بود که در عرض یا طول همچینشمیشدند تا از فرم پیشنهادیای پیروی کنند که بومی زبان فارسی نبودو مخاطبان اندکی داشت که بیش از آنکه درک صحیحی از اثر تولیدشدهداشته باشند،تاییدکنندگان بیبصیرت هنگامهای بودند که معنا را درپای تئوریهای غیر بومی زبان فارسی قربانی میکرد و اینگونه بود کهشعرهای تولیدی نیمه دوم دهه 70(که بیشتر در قالب آثار سپید پدید(به تصویر صفحه مراجعه شود)شاعران غزلسرا بهسمت تطورفرمیای رفتند که کارکردهایکلاسیک زبان را در موضع تصاویراستعارات و نمادها به چالش میکشید."