چکیده:
پیامبر اکرم له نخستین معلّم قرائت قرآن بود. قرآن را با صوتی زیبا
و شمرده ز بارعایت وقفها: بر اجان ای اند گنه براکثرت وجودت
قرائت تاکید نمیورزید. حتّی میفرمود: قرآن را هر گونهای که میتوائید.
بخوانید. آن حضرت بیشتر بر فهامقرآن تاکید.میکرد: قزآن نزد او
مکانتی عظیم داشتند. این مقاله میاحفی را در زمینه نج آمده» در بر دارد.
خلاصه ماشینی:
"پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم در شیوه آموزش از یکسو، بر این اصل تأکید میکرد که «قرآن» هر کس به همان میزانی است که بر او اقراء شده و او آن را فرا گرفته است؛ لذا قرآنآموز را از انبوه کاری و انباشت تکاثری باز میداشت تا بقیه سورهها را نیز به همان شیوه اصولی و صحیح اقراء از جناب ایشان یا دیگران فرا گیرد و از سوی دیگر، بر تکرار مستمر میزان فرا گرفته شده، به منظور تثبیت آن در قلب قرآنآموز، تاکید میورزید: سئل رسول الله صلیاللهعلیهوآلهوسلم أی الناس خیر؟ قال: «الحال المرتحل، أی الفاتح الخاتم الذی یفتح القرآن و یختمه فله عندالله دعوة مستجابة»[7] (از پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم سؤال شد: بهترین مردم چه کسی است؟ فرمود: حال مرتحل؛ یعنی کسی که پیاپی قرآن را به قرائت آغاز میکند و آن را به پایان میبرد.
پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم نه تنها این تیسیر را در مورد لهجهها به کار میگرفت، تا بلال حبشی، صهیب رومی، سلمان فارسی، عرب مکه و مدینه و طائف و بادیه و نقاط دیگر بتوانند قرآن کریم را به حسب استطاعت و با لهجه خود، به آسانی بخوانند و آن را برای خود «ذکر» قرار دهند، بلکه آن را در مورد اصحابی نیز که بدون داشتن ویژگیها و تفاوتهای بالا، آیه و عبارتی را به طرق مختلف میخواندند، روا میداشت."