خلاصه ماشینی:
"در نامه‌ای به قثم بن عباس که از طرف خودش والی حجاز بود می‌نویسد:«واجلس لهم العصرین، و افت المستفتی،و علم الجاهل،و ذاکر العالم،و لا یکن لک الی الناس سفیر الا لسانک،و لا حاجب الاوجهک.
معنی:در هر بامداد و شام ساعتی برای رسیدگی به امور عیت معین کن و به سؤالات آنها شخصا جواب ده،و نادان و گمراهشان را متوجه ساز،با دانشمندان در تماس باش،و جز زبانت واسطه‌ای بین خود و مردن قرار مده و جز چهره‌ات حاجبی.
» معنی:برای ارباب رجوع وقتی مقرر کن و خود شخصا به گرفتاریهایشان برس و برای این موضوع مجلسی عمومی تشکیل ده و در آن مجلس برای خدایت که ترا آفریده و این مقام داده فروتنی کن،و در این موقع ارتش و ماموران و پاسبانان را از جلو چشم مردم دور کن تا بدون پروا و هراس با تو سخن گویند،زیرا مکرر از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود:هرگز ملتی به قداست و پاکی نخواهد رسید،مگر آنکه در میان آنها حق ضعفا از اقویا و نیرومندان بدون لکنت و پروا گرفته شود."
(
, 
, 
)
