خلاصه ماشینی:
"این نوع جلوههای نمایشی-از دیدگاه صاحبنظران-در چهار بخش مورد مطالعه قرار میگیرند: الف:منشاء حرکات نمایشی(پیشینه شناسی هنرهای نمایشی) ب:توصیف هنر نمایش(تئاتر به عنوان هنر) ج:جامعهشناسی نمایش(تئاتر به منزلهء نهاد اجتماعی) د:رسانههای گروهی و هنر نمایشی (تئاتر،وسیلهء ارتباط جمعی و تبلیغ)ضمنا وجوه تشابه و تمایز این نمایشها در کشورهای یاد شده نیز قابل تأمل است.
از این نظر به طور جداگانه و به اختصار به توصیف هنر نمایش-در این کشورها-میپردازیم: (به تصویر صفحه مراجعه شود) هنرمندان بومی در حال چهرهپردازی بازیگر محلی جهت اجرای نمایش سنتی در یکی از روستاهای ویتنام اندونزی نفوذ حرکات نمایشی به اندونزی،سرزمینی که بیش از دو هزار جزیرهء کوچک را در آغوش گرفته است،هنر نمایش تحت تأثیر سه کشور مجاور،به شرح زیر میباشد: الف:جاوه(به خصوص از بخش غربی جاوه و از میان مردمی که به زبان جاوهای سخن میگویند).
بخش اول یعنی نمایش عامیانه و روستائی، با سیستم زندگی کوچنشینی و روستائی در ارتباط است و با مناسک آنیمیسم دورهء پیش از تاریخ پیوند میخورد و در ایام خاصی با توجه به فعالیتهای مربوط به کاشت و داشت و برداشت و به طور کلی فولکلور شبانی و زراعی،اجرا میگردد.
در این (به تصویر صفحه مراجعه شود) نمایش عروسکی در تایلند،تحت تأثیر نمایش سایه برگرفته از چین میباشد نوع نمایش،بسیاری از حرکات تئاتری زیر نظر کارگزاران درباری تنظیم میشود.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) بازیگری از فیلیپین در نقش یهودای سرگردان(نمایش مصائب مسیح) منبع دوم برای نمایشهای جنوب شرق آسیا، داستانهائی موسوم به جاتاکا21یا افسانههای ویژهء تولد بودا است."