چکیده:
این قبیل کتابها و نشریات،تلاش میکنند که با داغتر کردن فضای بحث و گفتوگو از این موضوع،مخاطب بیشتری جلب کرده و بر تیراژ کتاب و نشریات خود بیفزایند. با توجه به اهمیت موضوع یادشده و به دلیل پرسشهای فراوانی که در این زمینه از سوی دانشجویان،فرهنگیان و...مطرح میشود،در این مقاله به بررسی ابعاد مختلف آن پرداخته و تلاش میکنیم پاسخ مناسبی برای این پرسشها ارائه دهیم.در سالهای اخیر توجه روزافزون اقشار مختلف جامعه،به ویژه جوانان،به موضوع مهدویت و انتظار،موجب رونق بازار کتابها و نشریات مرتبط به این موضوع شده و هرازچندگاهی کتاب یا نشریهء جدیدی به این جرگه وارد میشود. پدیدهء یادشده گرچه در جای خود بسیار مبارک و امیدوارکننده است؛ اما بیمها و نگرانیهایی را هم در پی دارد که جا دارد علمای حوزه، صاحبنظران مسایل اعتقادی و مسؤولان فرهنگی کشور با حساسیت و دقت نظر بیشتری این پدیده را مورد توجه قرار دهند. یکی از موضوعاتی که در این میان بسیار حائز اهمیت بوده و نیازمند دقت و توجه بیشتری است،پرداختن افراطی به موضوع تشرفات و ملاقات با امام زمان(عج)است.متأسفانه موضوع یادشده،این روزها دستمایهء بسیاری از کتابها و نشریات نوظهور قرار گرفته و نویسندگان و ناشران
خلاصه ماشینی:
"یکی از نکاتی که همهء علمای شیعه در این زمینه بر آن اتفاق نظر دارند،این است که در عصر غیبت کبری باب نیابت و سفارت،به گونهای که در مورد نایبان خاص آن حضرت و در دوران غیبت صغرا وجود داشت،بسته شده و هیچ کس نمیتواند ادعا کند که با آن حضرت در ارتباط بوده و هرزمان اراده کند میتواند با ایشان ملاقات کند؛یا به طور خاص از سوی ایشان نیابت یافته که اموری را به انجام برساند یا دستورهایی را به مردم ابلاغ کند.
حضرت آیت الله جوادی آملی در زمینهء دستهبندی کسانی که موفق به دیدار امام زمان(عج)شدهاند،میفرماید: «خیلی از موارد است که انسان،بیمار دارد،شفا پیدا میکند یا گمشدهای دارد،پیدا میکند؛اما آیا اینها به وسیلهء شخص حضرت است یا اولیای فراوانی که زیر نظر حضرت هستند و یا شاگردان فراوانی که حضرت دارد؟یا اینکه یکی از اولیای خود را اعزام میکند؟ هیچ برهانی بر مسأله نیست که مثلا آن کسی که شخص گمشده را به منزل میرساند،یا مشکل کسی را حل میکند، شخص حضرت باشد.
برای روشنتر شدن این مطلب،توجه شما را به سخنی از بیانات حضرت آیت الله جوادی آملی جلب میکنیم:ایاشن در این زمینه میفرمایند: در زمان پیامبر صلی الله علیه و اله-که مقامش بالاتر از همهء ائمه است-کم نبودند کسانی که وجود مبارک حضرت را میدیدند؛اما خدای سبحان دربارهء آنها در قرآن فرمود: «و ترا هم ینظرون الیک و هم لا یبصرون1»."