خلاصه ماشینی:
"برای همهء کودکان محدودیتهایی وجود دارد که اگر ما آنها را نادیده بگیریم،نتیجهاش این خواهد بود که نه والدین و نه فرزندان به خواستهای خود نمیرسند.
اگر کودکی نتواند خواستهای ما را برآورده سازد،به جای اینکه از دیدگاه کودک به موقعیت نگاه کنیم تا بتوانیم حقیقت مطلب را دریابیم،تصور میکنیم که او به خواست ما بیاعتنایی کرده است.
به هر شکل ما دوران کودکی خود را فراموش کردهایم و توقع داریم کودکان به جای اینکه متناسب با مقتضیات سنشان عمل کنند،مانند بزرگسالان رفتار نمایند.
بیمعنی خواهد بود اگر ما بدانیم کودک حق دارد که اشتباه کند اما بعد واکنش نشان دهیم،به گونهای که تصور کنیم او باید همیشه رفتاری بیعیب و نقص داشته باشد.
با وجود این بسیاری از ما فراموش کردهایم که چگونه الفاظ آزارنده،فحش دادن و سرزنش کردن میتواند این باور را به کودک القا کند که او خطاکار است."